Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Another Happy Day [3/5]

Με σκηνικό το κατά τα άλλα ευτυχές γεγονός ενός γάμου και με έναν καθαρά ειρωνικό τίτλο, ο Sam Levinson, εδώ στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα, σκηνοθετεί με γερές δόσεις αληθοφάνειας ένα έντονο κι ώριμο δράμα που θυμίζει λίγο το προ τριετίας "Η Ρέιτσελ Παντρεύεται" και εξιστορεί την ιστορία μιας καθαρά δυσλειτουργικής μεσοαστικής αμερικανικής οικογένειας.

Με επίκεντρο την Λιν, που μαζί με τα προβληματικά παιδιά της θα κληθεί να περάσει ένα σαββατοκύριακο παρέα με τους νευρωτικούς συγγενείς της, o Levinson καταγράφει με δυνατά και έντονα συναισθήματα την απελπισία στην όποια οδηγείται η ηρωίδα του από την αδυναμία των ανθρώπων να την ακούσουν και να την καταλάβουν. Πιάνοντας τον παλμό της οικογένειας καταπιάνεται με όλες εκείνες τις καταστάσεις και τις στιγμές που συνθέτουν τη δυναμική της, ενώ χρήση ναρκωτικών, σωματική κακοποίηση, αποξένωση, αυτοτραυματισμοί κι ο θάνατος αποτελούν μόνο μερικά από τα θέματα τα οποία θίγονται. Τοποθετώντας, τώρα, μια πληθώρα χαρακτήρων που λίγο πολύ είναι όλοι τους προβληματικοί στον ίδιο χώρο, προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πιο σκοτεινά στοιχεία των ανθρώπινων σχέσεων. Και μπορεί η προσπάθεια του να είναι αξιέπαινη, είναι όμως ασταθής αφού το σενάριο χωλαίνει σε κάποιες λεπτομέρειες, με πρώτη και σημαντικότερη το γεγονός ότι δεν υπάρχει έστω κι ένας χαρακτήρας χωρίς κάποιο πρόβλημα, που να λειτούργει σαν αντίδοτο σε όλους τους υπόλοιπους. Επίσης, όλη αυτή η «ποιος έβλαψε περισσότερο τα συναισθήματα του αλλού» νοοτροπία του σεναρίου, μετά από έναν βαθμό κουράζει και κάνει δύσκολο για τον θεατή να ταυτιστεί απολύτως με κάποιον ήρωα.

Ερμηνευτικά τώρα, με την Ellen Barkin στον κεντρικό ρόλο να δίνει μια αξιοθαύμαστη κι ανθρώπινη ερμηνεία κι ένα θαυμάσιο καστ που αποτελείται από ονόματα όπως Ellen Burstyn, Demi Moore, Thomas Haden Church και πολλούς άλλους, η ταινία σού υπενθυμίζει με ιδιαίτερο, κυνικό και καυστικό τρόπο ότι το τοπίο της οικογένειας πολλές φορές μπορεί να γίνει αρκετά ζοφερό και πως όσο προχώρα η ζωή όλοι είναι τόσο απασχολημένοι με τη δική τους πραγματικότητα που κανείς δεν έχει χρόνο να ακούσει τους άλλους. Παρόλα αυτά, εάν υπάρχει οποιαδήποτε θετικό μήνυμα εδώ, είναι ότι ακόμα και στις πιο δυσλειτουργικές οικογένειες μπορεί να υπάρξει αγάπη και συμπόνια.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται