Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Help [3.5/5]

Μια επίδοξη συγγραφέας κατά τη διάρκεια του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1960 αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο παίρνοντας συνεντεύξεις από μαύρες υπηρέτριες που δουλεύουν σε σπίτια λευκών περιγράφοντας τις εμπειρίες τους καθώς και τις δυσκολίες που περνούν σε καθημερινή βάση. Κάτι που θα τις βάλει σε μεγάλο ρίσκο, πάντα σε σχέση με την εποχή και την περιοχή που ζούνε.

Η ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ

Μπορεί το σενάριο να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά αυτή εδώ η ταινία στα 146 λεπτά που διαρκεί αποτελεί μια βαθιά συγκινητική ανθρώπινη ιστορία γεμάτη χιούμορ και θλίψη. Η εξαιρετική παράγωγη της ταινίας (από κουστούμια μέχρι μακιγιάζ και από σκηνικά μέχρι την φωτογραφία), η πολύ καλή απεικόνιση της εποχής και κυρίως οι ερμηνείες συνθέτουν μια προσεκτικά περιποιημένη ταινία που θα σε κάνει να γελάσεις, να νευριάσεις και να συγκινηθείς. Το γεγονός δε ότι η ιστορία εδώ εξελίσσεται μέσα από τα μάτια της υπηρέτριας προσθέτει αρκετούς πόντους στο όλο εγχείρημα.

Η Meryl Streep είχε φωνάξει στα βραβεία SAG του 2009 για την τότε συμπρωταγωνίστρια της στο “Doubt”, Viola Davis: «My God, somebody give her a movie» και φαίνεται ότι η υπεύθυνη casting την άκουσε, της έδωσε το πρωταγωνιστικό ρόλο και η Viola την έβγαλε ασπροπρόσωπη. Σηκώνοντας όλο το βάρος της ταινίας πάνω της δίνει μια ερμηνεια εξαιρετική, πολλών αποχρώσεων και συναισθημάτων η οποία ανυψώνεται ακόμα περισσότερο με την βοήθεια των δεύτερων ρολών. Ιδιαίτερα της εκπληκτικής Octavia Spencer που με το χιούμορ κλέβει της σκηνές στις όποιες εμφανίζεται και των πολύ κάλων Emma Stone και Bryce Dallas Howard.

Η ταινία φυσικά όπως οι χαρακτήρες της έχει κάποια προβλήματα. Για όσους γνωρίζουν ήδη ότι ο ρατσισμός είναι κάτι κακό θα πουν ότι η ταινία αποτελεί απλά μια ανάλαφρη απεικόνιση του και ότι από την ταινία λείπει μια ισχυρή άποψη. Συνολικά όμως η ταινία θα σας διασκεδάσει, θα σας κάνει να δακρύσετε και να δείτε ότι η ικανότητα των ανθρώπων να αγαπούν ο ένας τον άλλον υπάρχει ακόμα, παρόλη την ασχημία του κόσμου γύρω.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται