Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νήsos 2: Το Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού [1/5]

Κι εκεί που το Νήsos αποτελούσε μια άνιση μεν αλλά με αρχή, μέση και τέλος ελληνική ταινία που διέθετε μια πλοκή στην οποία είχε πέσει μια κάποια δουλειά, έρχεται το «Νήsos 2: Το Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού» να μας διαλύσει όλες τις ελπίδες για καλό «εμπορικό» ελληνικό σινεμά.

Με ένα σενάριο που δεν βοηθά καθόλου τους μονοδιάστατους χαρακτήρες να αναπτύξουν κάτι αξιόλογο, ολόκληρη η ταινία κινείται σ’ ένα παρόμοιο επίπεδο με την πρώτη. Αλλά ότι έμοιαζε έξυπνο και πρωτότυπο στο πρώτο μέρος, εδώ χάνει την άξια του και μοιάζει αναμασημένο έτοιμο προϊόν προς άμεση κατανάλωση.

Με τη διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος να μην επιφυλάσσει εκπλήξεις, στο «Νήsos 2» είναι εντονότατη η αίσθηση του φιλμ που είναι χτισμένο στη λογική τού προσλαμβάνουμε 5-6 τηλεοπτικά αναγνωρίσιμα πρόσωπα, βάζουμε και δυο-τρία χοντροκομμένα αστεία και έχουμε έτοιμο το υλικό να βγει στις αίθουσες. Μονό που στην συγκεκριμένη περίπτωση, η ταινία δεν έχει και πολύ πλακά. Ολόκληρη η πλοκή της βασίζεται στην αφέλεια, τα κυνηγητά και τις συμπτώσεις υποβιβάζοντας το θέαμα στα επίπεδα τηλεοπτικού σίριαλ.

Φωτεινές στιγμές στην ταινία που βγάζουν γέλιο είναι όταν εμφανίζεται η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου γιατί μόνο τότε το χιούμορ είναι έξυπνο, ενώ απίστευτα low-point είναι οι δυο μικρού μήκους ταινίες που παρεμβάλλονται στη διάρκεια της. Κρίμα γιατί, όπως και στη πρώτη ταινία, μου είναι αδύνατο να διώξω από το μυαλό μου τη σκέψη τού πόσο καλή ταινία θα μπορούσε να είναι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται