Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Goethe! [1/5]

Ο Johann Wolfgang von Goethe, αυτή η γερμανική ιδιοφυΐα περισσότερο γνωστή για το «Φάουστ», είναι ένα μάλλον απίθανο θέμα για μια ρομαντική κωμωδία. Αυτό δεν σταμάτησε το σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο Philipp Stolzl από το να γυρίσει μια. Θέλοντας να φτιάξει το γερμανικό Ερωτευμένος Σαίξπηρ κάνει το λάθος να χρησιμοποιήσει ότι κλισέ κι οποιαδήποτε κοινοτοπία υπάρχει διαθέσιμη. Φυσικά, μια ερωτική ιστορία για να ειπωθεί θα πρέπει πιστεύω να διαθέτει κάποια από τα κλισέ του είδους, το θέμα όμως είναι πώς θα τα προβάλλεις και θα τα εισάγεις στην ταινία σου έτσι ώστε να μην βγάζουν μάτι...

Η πρώτη μισή ώρα μάς παρουσιάζει τον νεαρό Goethe ξέγνοιαστο να διασκεδάζει και να το παλεύει να πετύχει ως ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, υπό την πίεση όμως του δικηγόρου πατέρα του ώστε να ακολουθήσει τα βήματά του. Πιστεύοντας ότι δεν έχει ταλέντο, θα λυγίσει και πάνω που αρχίζει να μελετά το νόμο θα συναντήσει τη Lotte, η οποία έχει τη φωνή ενός αγγέλου. Σαν τετριμμένη παλιά ταινία θα προσβάλλει σε συγκεκριμένες εκφάνσεις επανειλημμένα και χωρίς προφανή λόγο τον πρωταγωνιστή, πράγμα που αποτελεί πάντα μια ένδειξη ότι οι δύο τους θα ερωτευτούν παράφορα, κάτι το οποίο τόσο προβλέψιμα γίνεται. Μέσα σε όλα τα γνωστά γλυκανάλατα του τύπου «φλερτάρουμε μαγειρεύοντας», πάει ο ένας να βρει τον άλλον και την ίδια μέρα με τα φιλιά στη βροχή, εμφανίζεται (όχι απροσδόκητα) το πασίγνωστο πρόβλημα τέτοιων ταινιών: η μητέρα έχει πεθάνει πριν από ένα χρόνο, αφήνοντας πίσω της οκτώ παιδιά και έναν αδέκαρο πατέρα και μόνο ένας γάμος της Lotte με έναν επιτυχημένο κύριο θα μπορέσει να σώσει την οικογένειά της, γεγονός που ο μπαμπάς έχει ήδη φροντίσει αφού την έχει υποσχεθεί σε έναν πλούσιο, που δεν είναι άλλος από το αφεντικό του Goethe (Moritz Bleibtreu). Μετά από αυτό, ο Goethe προσπαθώντας να εξορκίσει τον πόνο του και ταυτόχρονα να θριαμβεύσει στην τέχνη, γράφει το «The Sorrows of Young Werther».

Υπάρχουν και πολλά άλλα στα οποία η ταινία δεν λειτουργεί. Αρχής γενομένης από το γεγονός ότι ο Goethe, μια διάνοια της λογοτεχνίας, παρουσιάζεται ως ένας πότης νεαρός που του αρέσουν τα τρικούβερτα γλέντια. Δεν λέω ότι οι ταινίες για μεγάλους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα σε τόσο πρώιμο στάδιο της σταδιοδρομίας τους, πρέπει να δείχνουν μόνο τις στιγμές μεγαλείου τους, αλλά σίγουρα πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτή εδώ την απεικόνιση. Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα στο Goethe που δεν έχει γίνει καλύτερα σε δεκάδες άλλες ταινίες που έχουμε δει στο παρελθόν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται