Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Le Havre [3/5]

Αξιόλογο, γλυκό και απλό. Τρεις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την νέα ταινία του Aki Kaurismaki. Το Λιμάνι της Χάβρης ευτελίζει περίπλοκα ζητήματα αφού καταφέρνει και υφαίνει την παγκόσμια πολιτική με την τοπική κοινωνία. Μιλάει για την καλοσύνη και το θάρρος, αλλά και για τη σοβαρή κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη με τους πρόσφυγες από την Αφρική, οι οποίοι έρχονται στην χώρα ανεπιθύμητοι χωρίς χαρτιά . Όμως, στα χέρια του Φιλανδού σκηνοθέτη η ταινία καταφέρνει να είναι μια ιστορία για τους ανθρώπους, όχι για την πολιτική. Με επίκεντρο δύο πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες που ο ένας, μέσω της φιλίας, βοηθά τον άλλο να αποκτήσει αυτό που πραγματικά επιθυμεί, την ελευθερία, ο Kaurismaki σκηνοθετεί ένα πολύ όμορφο, αξιοπρεπές, συγκινητικό φιλμ, με ένα επάξια αίσιο τέλος.

Έχουμε, όμως, να κάνουμε και με μια συγκρατημένη ταινία σε όλα τα επίπεδα. Συναισθηματικά, αφού δεν υπήρχαν τραβηγμένες σκηνές αγάπης κι αισθημάτων, αντ' αυτού υπάρχουν απλές ανταλλαγές λέξεων. Επιπλέον, η ιστορία, όσο σημαντική κι αν είναι, εξελίσσεται χωρίς υπερβολές, χωρίς εκρήξεις, χωρίς κυνηγητά αλλά με ένα ήπιο και περίεργο τρόπο που κάπου κουράζει. Η παραγωγή, από την άλλη, είναι λιτή, ο φωτισμός και τα σκηνικά πλησιάζουν περισσότερο τα σκηνικά του θεάτρου αντί του κινηματογράφου, ενώ η κάμερα δεν μετακινείται από τη σταθερή της θέση για το μεγαλύτερο μέρος του έργου. Γενικά, νομίζω ότι εδώ η υφολογική προσέγγιση του Kaurismaki επισκίασε την πλοκή και την ανάπτυξη χαρακτήρων.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν έχει να προσφέρει πράγματα στον θεατή και υλικό να σκεφτεί μετά, απλά εγώ στο τέλος ένιωσα ότι κάτι έλειπε.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &
5 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα