Μπαίνοντας στην αίθουσα, αυτό που πίστευα ότι επρόκειτο να δω ήταν τον Liam Neeson να δέρνει κόσμο και ζώα με φόντο το χιόνι. Βγαίνοντας από την αίθουσα, διαπίστωσα ότι ναι μεν είδα βία αλλά είδα και κάτι πολύ περισσότερο. Γιατί το «The Grey» δεν είναι απλά μια ταινία με σκηνές βίας να διαδέχονται η μια την άλλη, είναι εμπλουτισμένο με χαρακτήρες, εντυπωσιακές σκηνές και μια ιστορία επιβίωσης μεταξύ ανθρώπων και λύκων. Η ιστορία φαντάζει απλή στην αρχή, αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη, κάτι που αποκαλύπτεται καθώς η ταινία προχωράει. Ναι οι λύκοι σκοτώνουν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι σκοτώνουν τους λύκους, αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό. Αυτή η ταινία δεν είναι για τη νίκη ή την απώλεια. Είναι περισσότερο για την πάλη του ανθρώπου να επιβιώσει μέσα στη φύση, αποκομμένος, χωρίς τα ίδια πλεονεκτήματα με τα οποία είμαστε εμείς εξοικειωμένοι. Είναι σε συνεχές τρέξιμο μακριά από τα ζώα, αυτά από τα οποία προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, αλλά είναι επίσης και στη διαδικασία να δουν αν θέλουν να ζήσουν. Όταν η αγριότητα των λύκων, που περιβάλλουν το σημείο της συντριβής τους, γίνεται αντιληπτή από τους άνδρες, το μόνο που μπορούν να αναρωτηθούν είναι για την κατάσταση τους ως ανθρώπινα όντα, ως άνδρες, και να σκεφτούν πού θα καταλήξουν οι ψυχές τους. Δεν ξέρουν αν η άγονη αυτή περιοχή είναι το τελευταίο τους καταφύγιο και το θέαμα τού επικείμενου θανάτου τους ή ίσως το τελευταίο εμπόδιο πριν από τη σωτηρία τους. Οι λύκοι δεν είναι οι κακοί της ιστορίας, είναι ο παράγοντας που θα οδηγήσει τους άνδρες να αντιμετωπίσουν τον θάνατο τους με αστάθεια, φόβο και μια έλλειψη ενδιαφέροντος για το μέλλον τους. Ο θάνατος είναι είτε αναπόφευκτος είτε ευπρόσδεκτος στο κρύο ρημαγμένο τοπίο της άγριας φύσης γύρω τους. Η ταινία δεν επικεντρώνεται στον Neeson και αυτός δεν είναι ο μοναδικός ήρωας της ταινίας που προσπαθεί να σκοτώσει τους λύκους και να σώσει όλους τους άλλους. Αντ’ αυτού, είναι περισσότερο ένα σύνολο. Κάθε ένας από αυτούς τους άνδρες έχει εσωτερικά προβλήματα, απογοητεύσεις και φόβους που τους αντιλαμβάνεσαι σε κάθε λέξη που λένε. Κάθε ένας από αυτούς κουβαλά μια ιστορία. Θα επισκεφθούμε τη ζωή τους μέσα από τα υπάρχοντά τους, τα οράματα των παιδιών τους και μέσα από, αναμφισβήτητα, σημαντικές αναδρομές στο παρελθόν τους.
Το όραμα του σκηνοθέτη Joe Carnahan είναι πλήρες και έντονο συναισθηματικά. Το σενάριο του Ian Jeffers MacKenzie, που βασίζεται στο διήγημα του ίδιου, «Ghost Walker», είναι εκπληκτικά αφηγηματικό και διαθέτη την απαραίτητη κάθαρση. Ο Carnahan τοποθετεί, παραδόξως, τον άνθρωπο ως θήραμα με φόντο την υπαρξιακή ερημιά της Αρκτικής. Το «The Grey» είναι μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης, γεμάτη με χαρακτήρες που έχουν σάρκα κι οστά, ενώ διαθέτει μια εκπληκτική φιλοσοφική ατζέντα. Υπάρχει μια ενστικτώδης αίσθηση του κινδύνου στον παγωμένο αέρα που τροφοδοτεί το φιλμ. Η φωτογραφία του Masanobu Takayanagi είναι μαγευτική. Βλέποντας τα μάτια των λύκων να λάμπουν στο σκοτάδι, είναι τρομακτικό αλλά και εντυπωσιακό συνάμα. Το «The Grey» είναι για το πώς ο καθένας μας συμφιλιώνεται με τον θάνατο, είναι μια προκλητική και διακριτικά βαθιά ταινία. Τρομακτική, συναρπαστική, συγκινητική, όμορφη, φιλοσοφική και εξαιρετικά σαγηνευτική. Ο Carnahan έχει δημιουργήσει μια ταινία που ξεπερνά το είδος. Υπήρχαν στιγμές τόσο τεταμένες που τινάζουν από το κάθισμα. Υπήρχαν στιγμές τόσο έντονες που ένιωθα πως έπρεπε να κοιτάξω μακριά. Και υπήρχαν στιγμές τόσο ωραίες που έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται. Ανυπομονώ να παρακολουθήσω αυτή την ταινία ξανά και να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα στοιχεία. Δεν υπάρχει γκρίζα ζώνη εδώ, αυτή είναι μια πραγματικά εξαιρετική ταινία!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου