Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Intouchables [3.5/5]

Παρόλο που σεναριακά η ταινία θα μπορούσε, να το πω απλά, να πλακωθεί κάτω από το βάρος των κλισέ στοιχείων της (όπερες, φιλότεχνοι πλούσιοι, ιδιωτικά τζετ, γκέτο περιοχές, κτλ, κτλ), με κάποιο τρόπο τα αφήνεις όλα αυτά στην άκρη και στο τέλος αυτό που σου μένει είναι ένα συναρπαστικό, καλογραμμένο και με εξαιρετικές ερμηνείες έργο, το οποίο σε συνεπαίρνει. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Γάλλου εκατομμυριούχου Philippe Pozzo di Borgo που έμεινε παράλυτος από τον λαιμό και κάτω, μετά από ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο πλαγιάς. Αλλά και του Abdel Sellou που μόλις είχε βγει από τη φυλακή για ένοπλη ληστεία τράπεζας, όταν δέχτηκε την δουλειά του φροντιστή του Borgo πετυχαίνοντας εκεί όπου άλλοι απέτυχαν: στο να τον κάνουν να αισθάνεται πλήρως σαν ένα ανθρώπινο ον και πάλι.

Δυο ολωσδιόλου αντίθετοι κόσμοι θα βρεθούν να συμβιώνουν κάτω από την ίδια σκέπη. Ο καλομαθημένος, αλλά και γεμάτος νευρώσεις από τον εσωτερικό πόνο που προκαλεί η παραλυσία, πλούσιος σύντομα θα μειώσει αντιστάσεις και θα δεχτεί σαν ευλογία την παρουσία του ολοζώντανου βοηθού του, που θα του μάθει τρόπους ζωής που μέχρι χθες απέρριπτε. Από την άλλη, ο ξεγραμμένος από την οικογένεια του και χωρίς ουσιαστικό μέλλον νοσοκόμος, θα αρχίσει να δίνει σημασία στις δικές του ικανότητες και δεξιότητες, μετά το φροντιστήριο που θα περάσει στο πλάι του μορφωμένου άντρα. Η φιλία του ντουέτου αναπτύσσεται με ένα αξιόπιστο κι ελκυστικό ρυθμό. Δεν απομακρύνεται από τους σκληρούς, φυσικούς περιορισμούς της τετραπληγίας, αλλά δεν φοβάται να τη χρησιμοποιήσει για κωμικούς σκοπούς. Δείχνει πώς είναι δυνατόν για δύο «αουτσάιντερ» να σφυρηλατήσουν μια φιλία που τους επιτρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους δικούς τους χώρους στον κόσμο, χωρίς συμβιβασμούς στην ατομικότητα τους, παίρνοντας παράλληλα την εκδίκηση τους προς εκείνους που τους εδίωξαν χωρίς να τους υπολογίζουν. Όλα αυτά, εν μέσω γέλιων.

Η απλότητα της ταινίας είναι απολαυστικά παραπλανητική. Το δημιουργικό ντουέτο Toledano και Nakache, ανατρεπτικοί και γεμάτοι εκπλήξεις, φτιάχνουν μια ταινία διαφορετική, γεμάτη ελπίδα και δικαίωμα στο όνειρο. Εύσημα πρέπει να δοθούν γενικώς σε όλους τους εμπλεκόμενους στο φιλμ, που κατάφεραν μια τέτοια παλιά φόρμουλα να την κάνουν να μοιάζει τόσο φρέσκια. Το σημαντικότερο ατού της, όμως, είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο Francois Cluzet και Omar Sy στους ρόλους των Philippe και Driss αντίστοιχα, οι οποίοι παίρνουν το απόλυτο άριστα στις ερμηνείες τους. Ο Cluzet φέρνει μια ήσυχη βαρύτητα στον ρόλο του, απεικονίζοντας τέλεια τον άνδρα ο οποίος συνειδητοποιεί ότι η ζωή είναι κάτι περισσότερο από την κινητικότητα. Οι επιθυμίες του να ξεφύγει από τα όρια που του επιβλήθηκαν λόγω της αναπηρίας του, πραγματοποιούνται μέσω Driss. O Omar Sy είναι εξίσου άψογος στον ρόλο τού σκληρού, μοναχικού άνθρωπου που μαθαίνει τη σημασία της ευθύνης και της φιλίας.

Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι ανησυχούν για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, είναι ωραίο να έχουμε τέτοιες κωμωδίες που μπορούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε για λίγες ώρες τη θλιβερή πραγματικότητα. Και το Intouchables το πετυχαίνει αυτό. Είναι μια θαυμάσια εμπειρία, μια ταινία υπέρ της ζωής, που παρόλο που θα σας κάνει να βουρκώσετε, θα σας κρατήσει συνεχώς ευδιάθετους και χαρούμενους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται