Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

This Means War [1/5]

Ακόμα μια ταινία για να αποδείξει η, βραβευμένη με Οσκαρ παρακαλώ, Reese Witherspoon ότι δεν έχει περάσει η μπόγια της και ότι μπορεί ακόμα να προσελκύσει κόσμο στις αίθουσες. Αυτό που μάλλον δεν έχει καταλάβει η, γλυκιά κατά τα άλλα, ηθοποιός, είναι ότι σημασία δεν έχει αν θα έχεις δίπλα συμπρωταγωνιστές σαν τον Tom Hardy, αλλά το προϊόν που πλασάρεις. Όσους Robert Pattinson κι αν βάζεις δίπλα σου να σε κορτάρουν, αν το έργο δεν βλέπεται, τότε το έχασες το παιχνίδι. Και δεν λέω ότι η ταινία δεν βλέπεται. Όχι, φυσικά και βλέπεται. Ένα κυριακάτικο απόγευμα στο σπίτι σου, χαλαρός, ενώ έχεις και την δυνατότητα να κανείς ζάπινγκ…

Με την ταινία να είναι ένα περίεργο μείγμα δράσης, κωμωδίας και ρομάντζου και σκηνοθέτη τον τύπο με το ευφάνταστο όνομα McG, το «Αυτό θα Πει Πόλεμος» είναι μια πολύ αδύναμη ταινία. Υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν μου άρεσαν αλλά κυρίως ήταν το απίστευτο, στα όρια της τρέλας, σενάριο που καταφέρνει με την μία να δώσει σε κάποιους καλούς ηθοποιούς την χειρότερη ταινία της φιλμογραφίας τους. Η υπόθεση έχει τόσους πολλούς ανόητους χαρακτήρες και μια απίστευτα γελοία πλοκή για μια τρομοκρατική εκδίκηση, που είναι σαν κάποιος να ανεβάζει το επίπεδο της «ηλιθιότητας» αργά και σταδιακά. Από τον θλιβερό χαρακτήρα της Lauren (Reese Witherspoon), τους κωμικοτραγικούς Foster (Chris Pine) και Tuck (Tom Hardy) μέχρι την «κολλητή» φίλη Trish (Chelsea Handler) που είναι η καθαρή έννοια του τι εννοούμε κλισέ και προσφέρει μερικές πραγματικά αξιολύπητες σκηνές γέλιου. Εάν με ρωτάτε, ολόκληρη η ταινία απλά δεν λειτούργει και μοιάζει περά για περά απίθανη. Πώς είναι δυνατόν δύο πράκτορες της ΣΙΑ, που δεν έχουν τίποτα να κάνουν, αποφασίζουν ότι είναι καλή ιδέα να χρησιμοποιήσουν τους πόρους που έχουν στην διάθεση τους προκειμένου να παρακολουθήσουν και να σαμποτάρουν ο ένας τον άλλον; Είναι γελοίο και ίσως λίγο ανησυχητικό για την κατάσταση της άμυνας των ΗΠΑ. Από την άλλη, ποιος νοήμων άνθρωπος θα ήθελε να έχει μια σχέση με μια γυναίκα που γνωρίζει ότι τον απατάει; Στα 157.2 εκατομμύρια γυναίκες που υπάρχουν στην Αμερική, αυτοί οι δυο, με την εμφάνιση που έχουν κιόλας, αγωνίζονται ο ένας τον άλλο για την αγάπη τής μίας συγκεκριμένης. Όχι αλήθεια, ποιες είναι οι πιθανότητες;

Ίσως θα πρέπει να μην σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο και να απολαύσουμε απλά το έργο, όταν όμως ο κάθε χαρακτήρας στην προσπάθειά του να θαμπώσει την Witherspoon εμφανίζεται με τα πιο εξωφρενικά κι απίθανα δώρα, νομίζω ότι χάνεται κάθε αίσθηση του ρεαλισμού. Προβλέψιμο, βαρετό και τραβηγμένο από τα μαλλιά νομίζω ότι ακόμα και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές θα θέλουν να το ξεχάσουν. Όσο για τον σκηνοθέτη, μπράβο κύριε, το σερί σας μένει ανέπαφο, ακόμα δεν έχετε κάνει μια καλή ταινία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται