Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Le Skylab [1/5]

Ένα σπίτι στην εξοχή, μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970, παραμονή της προβλεπόμενης συντριβής του δορυφόρου Skylab. Θείοι, θείες και ξαδέλφια έχουν μαζευτεί για την επέτειο των γενεθλίων της γιαγιάς.

Πολλά παιδιά, νόστιμο φαγητό, ποτό και καθημερινές καταστάσεις που όλοι έχουμε ζήσει. Και αυτό ήταν. Η κριτική μου τέλειωσε! Είναι από τις λίγες φορές που πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω. Όχι επειδή η ταινία ήταν τόσο κακή, άλλα επειδή ήταν τόσο μα τόσο αδιάφορη. Ο τίτλος της είναι παντελώς άσχετος και στη μιάμιση ώρα που διαρκεί δεν γίνεται τίποτα. Και το εννοώ. Απολύτως τίποτα. Τρώνε, μιλάνε, τα παιδιά παίζουν, αρχίζει να βρέχει, μπαίνουν μέσα στο σπίτι, σταματά να βρέχει, βγαίνουν έξω, πάνε για μπάνιο κ.τ.λ. Υπάρχουν τρυφερές στιγμές, έντονες συζητήσεις, αστεία περιστατικά και είναι φανερό πως όλοι οι εμπλεκόμενοι το διασκεδάζουν. Ο τόνος, όμως, της ταινίας είναι άνισος. Η Delpy παρόλο που διαθέτει ένα εξαιρετικό καστ, δεν διαθέτει τις τεχνικές δεξιότητες, ακόμη τουλάχιστον, στο να φτιάξει ένα λογικό δράμα.

Έτσι, αυτό που μένει είναι μια παρατεταμένη οικογενειακή επανένωση γεμάτη τραγούδι, χαρά και φωνές. Και ναι, δεν λέω, σίγουρα το έργο σού προκαλεί μια νοσταλγία και σε κάνει να αναπολείς τις Κυριακές, που μαζευόσουν στην γιαγιά οικογενειακώς, και τα παιδικά σου χρονιά. Αλλά αυτό αρκεί; Όχι φυσικά. Τουλάχιστον για μένα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται