Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Pirates! Band of Misfits [1.5/5]

Υπάρχει κάτι σχετικά με τις χειροποίητες μαριονέτες και το stop-motion animation που κάνει τα έργα της Aardman τόσο αξιαγάπητα. Και οι «Πειρατές!» είναι το αποκορύφωμα της τέχνης τους. Το πόση δουλειά έχει πέσει στην ταινία είναι κάτι το φοβερό, ενώ τα φόντα, οι χαρακτήρες, τα σκηνικά και γενικώς ολόκληρο το έργο είναι τόσο καλοσχεδιασμένο και προσεγμένο που έχουμε να κάνουμε με ένα εκπληκτικό οπτικό αποτέλεσμα. Αξίζει μια δεύτερη και τρίτη προβολή, απλά για να δώσεις προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες.

Σαν ταινία τώρα, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Οι σκηνές δράσης είναι πάνω-κάτω προβλέψιμες και το σενάριο έχει ελάχιστη ανάπτυξη. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα, όμως, είναι ότι διέθετε χιούμορ περισσότερο για παιδιά και όχι τόσο για ενήλικες. Θα περίμενε κανείς ότι ένα πειρατικό πλήρωμα που περιλαμβάνει μια γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άντρα, έναν αλμπίνο πειρατή κι έναν άνθρωπο του οποίου τα περισσότερα άκρα έχουν αντικατασταθεί με ξύλο θα προσέφεραν έναν τεράστιο αριθμό ευκαιριών για γέλια. Δυστυχώς, όμως, παρόλο που οι χαρακτήρες είναι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, μοναδικοί, οι περισσότεροι από αυτούς σπαταλούνται και τα πιο περισσότερα αστεία δεν βρίσκουν το στόχο τους.

Αισθάνομαι γενικά ότι οι δημιουργοί της ταινίας ήταν τόσο απασχολημένοι με τις τεχνικές πτυχές του έργου, που ξέχασαν το σημαντικότερο συστατικό: τη ψυχή. Αδιάφορο παντελώς, λοιπόν. Να αναφερθώ, κλείνοντας, στο μηδαμινό 3D και στο ότι χρειάζεται προσοχή να το αναζητήσετε στη γλώσσα του.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &
5 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα