Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2012

Magic Mike [1/5]

Το μεγαλύτερο τρικ που κρύβει στο μανίκι του το «Magic Mike» είναι η ταχυδακτυλουργία με την οποία το τμήμα μάρκετινγκ έχει πλασάρει την ταινία, κάνοντας το κοινό να πιστεύει ότι πηγαίνοντας να τη δει, θα παρακολουθήσει μια κωμωδία γεμάτη από γυμνούς άντρες και ρομαντικά καμώματα. Ναι, και γυμνό υπάρχει και τα πράγματα μπερδεύονται, αλλά η ταινία δεν είναι ούτε πολύ διασκεδαστική, ούτε πολύ αστεία. Και αυτό γιατί το «Magic Mike» δεν φαίνεται να ξέρει τι ταινία θέλει να είναι και τι ιστορία θέλει να πει. Ή για να το θέσω διαφορετικά, το κύριο πρόβλημα με το έργο είναι ότι δεν διαθέτει καν μια πειστική ιστορία. Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια απλουστευτική και ηθικοπλαστική μάτια στον πολύ σκοτεινό κόσμο του ανδρικού στριπτίζ, πασπαλισμένη με αρκετές δόσεις Αμερικανικού Ονείρου και με τα απαραίτητα μηνύματα περί φιλίας, αγάπης, καριέρας, δόξας να δίνουν, κλασσικά, το παρόν. Περά από το πολλά υποσχόμενο πρώτο μέρος, όπου η ταινία ισορροπεί ελαφριές χιουμοριστικές στιγμές με μια αρκετ

La Vie d`une Autre [1.5/5]

Η γνωστή Γαλλίδα ηθοποιός Sylvie Testud πραγματοποιεί το ντεμπούτο της πίσω από την κάμερα με το «Η Ζωή μιας Άλλης», ένα αφηγηματικά ασταθή ρομαντικό-κωμικό δράμα που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Frederique Deghelt. Η υπόθεση αφορά μια γυναίκα, τη Marie (Juliette Binoche), η οποία μετά από μια νύχτα πάθους με τον Paul Speranski (Kassovitz), ξυπνά 15 χρόνια αργότερα σε ένα άγνωστο περιβάλλον για εκείνη, παντρεμένη με τον Paul και στα πρόθυρα του διαζυγίου. Αυτή η δυνητικά ενδιαφέρουσα ιδέα δεν αξιοποιείται πλήρως και καταλήγει να είναι μια, ως επί το πλείστον, άρρυθμη ελαφριά κωμωδία με κάποιες στιγμές άστοχου δράματος. Από νωρίς, το σενάριο της ταινίας δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται να εξηγήσει την ιδέα της ιστορίας και απλά τη χρησιμοποιεί ως σημείο εκκίνησης για ορισμένες ελαφρά χιουμοριστικές σκηνές, στις οποίες η Marie αντιλαμβάνεται τα νέα δεδομένα του κόσμου στον οποίο ξύπνησε: το γεγονός ότι δεν μπορούμε να καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους, ότι ένας έγχρωμος είναι ο πρ

The Raid: Redemption [4/5]

Όταν μια ταινία ανοίγει με τον πρωταγωνιστή να προσεύχεται να επιβιώσει από αυτό που πάει να κάνει, τότε, αν μη τι άλλο, είσαι σίγουρος ότι κάτι θα πάει στραβά. Αυτός ο πρωταγωνιστής είναι ο Rama (Iko Uwais), ένας από τους αστυνομικούς μια επίλεκτης ομάδας ειδικών δυνάμεων που πάνε να εισβάλουν στο κτίριο του άρχοντα των ναρκωτικών, Tama. Τοποθετημένο σε μια άθλια περιοχή της Τζακάρτα, το αδιαπέραστο φρούριο του Tama φιλοξενεί από γκάνγκστερ και δολοφόνους μέχρι εμπόρους ναρκωτικών, αλλά κι απλό κόσμο. Χάρη σε ένα ανοργάνωτο σχέδιο, οι αστυνομικοί γίνονται γρήγορα αντιληπτοί, τα φώτα σβήνουν και η κατάσταση βγαίνει εκτός έλεγχου, καθώς οι ένοικοι στρέφονται εναντίον τους σε μια γεμάτη αίμα μάχη. Πολύ σπάνια βλέπουμε τέτοιου είδους ταινίες στον κινηματογράφο. Ταινίες στις οποίες εξαιτίας της απίστευτης ψυχαγωγίας που σου προσφέρουν, η ιστορία τους είναι το τελευταίο πράγμα που σε ενδιαφέρει καθώς τις παρακολουθείς. Μια τέτοια ταινία είναι το «Επιχείρηση: Χάος». Μια καταιγιστική ται

The Dictator [2/5]

Με το Borat, ο Sacha Baron Cohen έγινε αμέσως ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς του πλανήτη. Πολύ εύκολα επινόησε έναν φανταστικό χαρακτήρα εμπλουτισμένο με κάθε γνωστό στερεότυπο του δυτικού πολιτισμού και μέσα από αυτόν δημιούργησε ένα αβίαστα ξεκαρδιστικό αλλά και ενοχλητικό mockumentary (είδος φιλμ όπου πλασματικά γεγονότα παρουσιάζονται σε μορφή ντοκιμαντέρ) που ήταν τόσο πολιτικό όσο και κωμικό. Ο Baron Cohen έμοιαζε προορισμένος για «κωμικά» μεγαλεία, αλλά εδώ, με τον τρίτο (ή τέταρτο αν μετράτε και τον Ali G) χαρακτήρα του, τον δικτάτορα Aladeen, ότι διαγραφόταν σαν μια πολλά υποσχόμενη καριέρα, τώρα φαντάζει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου μέτρια. Όπως και οι δυο προηγούμενοι χαρακτήρες του Cohen, ο δικτάτορας Aladeen είναι μια προσωπικότητα που έχει δημιουργηθεί ειδικά για να υπάρχει έξω από την πολιτική ορθότητα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό επιτυγχάνεται στα πρώτα είκοσι λεπτά της ταινίας, που αποτελούν και την πιο επιτυχημένη στιγμή της. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν αποτελο

Comme un Chef [2.5/5]

Ο Jacky Bonnot (Michael Youn) είναι ένας λαμπρός νέος σεφ που πότε δεν συμβιβάζεται και ως εκ τούτου δεν μπορεί να κρατήσει μια δουλειά, απογοητεύοντας συνεχώς την έγκυο φίλη του, Beatrice (Raphaelle Agogue). Κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης δουλειάς ως ελαιοχρωματιστής, η τύχη του φαίνεται να αλλάζει και προσλαμβάνεται για μια δοκιμή από τon μεγάλο σεφ Alexandre Lagarde (Jean Reno), ο οποίος είναι υπό την απειλή να χάσει ένα από τα τρία αστέρια του, και μαζί τη δουλειά του στο εστιατόριο που φέρει το όνομα του, αλλά ανήκει σε έναν μεγιστάνα και τον εγωκεντρικό του γιο, Stanislas Matter (Julien Boisselier). Απλές αλλά και υπερβάλλουσες κωμικές καταστάσεις συγχωνεύονται αρμονικά σε αυτήν την επιπόλαιη κωμωδία που εξελίσσεται στον κόσμο των εστιατόριων, στον οποίο η κουζίνα, οι σχέσεις και οι σταδιοδρομίες είναι ανακατεμένες μέσα σε ένα μπολ. Στον δρόμο της αναπόφευκτης σύγκρουσης καλού και κακού, το καλοχτισμένο σενάριο του Daniel Cohen προσφέρει μια καθαρή και τίμια ψυχαγωγία που εκ

17 Filles [2/5]

Όταν η δημοφιλής Camille (Louise Grinberg) μένει κατά λάθος έγκυος, τότε οι φίλες της, από περιέργεια και κυρίως πίεση, ακολουθούν γρήγορα τις ενέργειές της. Πεπεισμένες ότι μπορούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους μαζί με έναν τρόπο που θα τους απελευθερώσει από άλλες ευθύνες, η απόφασή τους προκαλεί σύγχυση στους γονείς, τους δασκάλους, και τους συνομηλίκους τους, που απελπισμένοι προσπαθούν να σταματήσουν αυτό το ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα στην πηγή του. Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα του 2008, όταν 18 μαθήτριες γυμνασίου έλαβαν μέρος σε ένα υποτιθέμενο «σύμφωνο εγκυμοσύνης», το «17 Κορίτσια» των Delphine και Muriel Coulin προσφέρει μια εξαιρετικά στυλιζαρισμένη αν κι αρκετά νωθρή απεικόνιση της ιδιοτροπίας των πεισματικών έφηβων. Παρά το γεγονός ότι βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, η ταινία είναι μια μη πειστική κι επιφανειακή προσέγγιση της εφηβείας και συχνά μια κενή εμπειρία. Παρακάμπτοντας κάθε πραγματική ανάλυση των χαρακτήρων, η ταινία εστιάζει αντ` αυτού αμέσως στην

Ice Age: Continental Drift [1.5/5]

Στην προσπάθεια της να μπει στο παιχνίδι των ψηφιακών κινούμενων σχεδίων, η Fox κυκλοφόρησε την άκρως επιτυχημένη και υποψήφια για Όσκαρ πρώτη ταινία του συγκεκριμένου franchise το 2002. Η ιστορία της είχε να κάνει με τις περιπέτειες τριών προϊστορικών ζώων, ενός μαμούθ, ενός σλοθ κι ενός τίγρη. Με γκεστ σταρ την εμφάνιση ενός σκίουρου, του Scrat, που κυνηγάει να πιάσει ένα βελανίδι. Το 2006, ακολούθησε το, λογικό για ένα κινούμενο σχέδιο που κάνει επιτυχία, σίκουελ η Εποχή των Παγετώνων 2: Η Απόψυξη και το 2009 στους κινηματόγραφους βγήκε η τρίτη συνέχεια, Η Εποχή των Παγετώνων 3: Η Αυγή των Δεινοσαύρων. Και φυσικά, η Fox είχε στα χεριά της την κότα με τα χρυσά αυγά. Με τις τρεις πρώτες ταινίες του franchice να έχουν αποφέρει πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box-office και η τρίτη συνέχεια να γίνεται η τέταρτη με τον μεγαλύτερο τζίρο ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, μια ακόμα συνέχεια ήταν και αυτονόητη και αναπόφευκτη. Έτσι, δέκα χρόνια μετά από την πρώτ