Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ice Age: Continental Drift [1.5/5]

Στην προσπάθεια της να μπει στο παιχνίδι των ψηφιακών κινούμενων σχεδίων, η Fox κυκλοφόρησε την άκρως επιτυχημένη και υποψήφια για Όσκαρ πρώτη ταινία του συγκεκριμένου franchise το 2002. Η ιστορία της είχε να κάνει με τις περιπέτειες τριών προϊστορικών ζώων, ενός μαμούθ, ενός σλοθ κι ενός τίγρη. Με γκεστ σταρ την εμφάνιση ενός σκίουρου, του Scrat, που κυνηγάει να πιάσει ένα βελανίδι. Το 2006, ακολούθησε το, λογικό για ένα κινούμενο σχέδιο που κάνει επιτυχία, σίκουελ η Εποχή των Παγετώνων 2: Η Απόψυξη και το 2009 στους κινηματόγραφους βγήκε η τρίτη συνέχεια, Η Εποχή των Παγετώνων 3: Η Αυγή των Δεινοσαύρων. Και φυσικά, η Fox είχε στα χεριά της την κότα με τα χρυσά αυγά. Με τις τρεις πρώτες ταινίες του franchice να έχουν αποφέρει πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box-office και η τρίτη συνέχεια να γίνεται η τέταρτη με τον μεγαλύτερο τζίρο ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, μια ακόμα συνέχεια ήταν και αυτονόητη και αναπόφευκτη. Έτσι, δέκα χρόνια μετά από την πρώτη ταινία, έχουμε ακόμα ένα «Ice Age» που βρίσκει τους ιδίους χαρακτήρες μαζί με μια πλειάδα νέων σε καινούργιες περιπέτειες. Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι: πόσα περισσότερα μπορεί ειλικρινά να προσφέρει η σειρά στην τέταρτη συνέχεια της; Εν ολίγοις, πολύ λίγα.

Μετά από μια ξεκαρδιστική εναρκτήρια σεκάνς (την οποία όμως είχαμε ξαναδεί αφού αποτελεί το τρέιλερ της ταινίας) που αφορά τον πανταχού παρών σκίουρο Σκρατ, η, όπως λέει και ο τίτλος, τεκτονική διαταραχή χωρίζει το τρίο των Manny (Ray Romano), Diego (Denis Leary) και Sid (John Leguizamo) από το κοπάδι τους. Απομονωμένοι στον ωκεανό και στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν σπίτι, έρχονται αντιμέτωποι με μια ποικιλία ναυτικών εμποδίων  συμπεριλαμβανομένων και το πλήρωμα ενός πειρατικού πλοίου που έχουν ως αρχηγό τους τον κακόβουλο καπετάνιο Gutt (Peter Dinklage).

Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα πρωτότυπο ή νέο στον «Χορό των Ηπείρων». Το αντίθετο, μάλιστα, αφού η κραυγαλέα έλλειψη φιλοδοξίας για ένα καλό αποτέλεσμα είναι περισσότερο από προφανής. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, η ταινία δεν αποκλίνει ούτε για μια στιγμή από τις συνηθισμένες πλέον διαδρομές της σειράς. Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με εμπόδια που ξεπερνούν μάλλον εύκολα, ο Scrat συνεχίζει να κυνηγάει το βελανίδι (ή, στην περίπτωση αυτή, τη γη της επαγγελίας με βελανίδια) και υπάρχει ένα εύκολα εύπεπτο μήνυμα σχετικά με τη σημασία τού να παραμένεις πιστός στις αρχές σου. Το τελευταίο πλασάρεται με την ιστορία της κόρης του Manny, Peaches. Όποτε, η πλοκή της ταινίας δεν επικεντρώνεται στους βασικούς πρωταγωνιστές, μετατοπίζεται στα εφηβικά προβλήματα της Peaches, καθιστώντας ουσιαστικά το μισό της ταινίας μια επιφανειακή κι αδιάφορη νεανικοδραματικοκομεντί που σώζεται μόνο από τους Eddie και Crash, τα δύο οπόσουμ που μέσα στην χαζομάρα τους παρέχουν από τα λίγα γνήσια γέλια της ταινίας. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η προσπάθεια αυτής της τρίτης συνέχειας να προσελκύσει το μικρό σε ηλικία κοινό είναι πιο φανερή από ποτέ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι τρεις πρώτες ταινίες της εποχής των παγετώνων δεν ήταν πάρα πολύ παιδικά προσανατολισμένες, αυτή τη φορά γίνεται ξεκάθαρο πως τα μικρά παιδιά έγιναν το βασικό κοινό της ταινίας. Οπτικά και τεχνικά, φυσικά, η ταινία είναι χάρμα οφθαλμών, με το 3D της είναι ένα από τα καλύτερα που έχω δει.

Εν κατακλείδι, οι ταινίες του συγκεκριμένου franchice δεν είχαν ποτέ στόχο να φτάσουν τα δημιουργικά ύψη της Pixar, αλλά και οι τρεις πρώτες πρόσφεραν μια αναμφισβήτητα ευχάριστα διασκέδαση και κάποιες ώρες γέλιου. Ωστόσο, δεδομένου ότι η σειρά προχωρούσε, τα αστεία γινόντουσαν σίγουρα πιο χαζά και οι χαρακτήρες πιο συχνά ενοχλητικοί παρά χαριτωμένοι. Το «Η Εποχή των Παγετώνων 4: Ο Χορός των Ηπείρων» είναι χειρότερο και από την μέτρια τρίτη ταινία. Και ενώ οι κάτω των 12 ετών θα την απολαύσουν 100%, όλοι οι άλλοι σίγουρα θα βγουν ανικανοποίητοι από την αίθουσα περιμένοντας κάτι καλύτερο.

Σχόλια

  1. Εμένα πάντως απ ότι θυμάμαι η εντύπωση που μου είχε αφήσει το τρίτο ήταν χειρότερη από αυτού εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι θυμάμαι πως το τρίτο είχε μια πιο στρωτή ιστορία από αυτό, ΣΊΓΟΥΡΑ όχι τόσο παιδική και πως είχα γελάσει περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται