Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Madagascar 3: Europe's Most Wanted [3.5/5]

Υπάρχουν franchise κινουμένων σχεδίων που το μόνο που κάνουν είναι να επαναδιατυπώνουν τα ίδια παλιά θέματα και gags σε όλες τις ταινίες και δικαίως χάνουν την άξια τους λόγω αυτής της επαναληπτικότητας. Σκεφτείτε το Σρεκ, το οποίο ξεκίνησε δυνατά, αλλά με κάθε συνέχεια το γκρινιάρικο τέρας και οι φίλοι του άρχισαν να γίνονται φτηνές παρωδίες του εαυτού τους. Υπάρχουν άλλα franchise που αναπτύσσονται από ταινία με ταινία, όπως η Εποχή των Παγετώνων, όπου έχουμε την ευκαιρία να πάμε σε ένα απίστευτα μεγάλο ταξίδι με τους χαρακτήρες να προσπαθούν να επιβιώσουν από κάθε αναπόφευκτη αλλαγή. Και τέλος υπάρχει το franchise των ταινιών Μαδαγασκάρη, όπου με το «Μαδαγασκάρη 3: Οι Φυγάδες της Ευρώπης» κλείνει με μοναδικό τρόπο την άνιση τριλογία και προσφέρει, προς έκπληξη όλων, πολλά περισσότερα από όσα περιμέναμε.

Αυτή η συνέχεια ξεκινά ακριβώς εκεί που σταμάτησε η δεύτερη. Τα ζώα από το «Central Park Zoo» είναι ακόμα στην Αφρική, αλλά τους πιάνει μια νοσταλγία για την πατρίδα και λαχταρούν για τις ζωές τους πίσω στη Νέα Υόρκη. Έτσι, καταστρώνουν ένα σχέδιο προκειμένου να ανασυνταχθούν με τους πιγκουίνους, οι οποίοι έχουν φύγει με μια ιπταμένη μηχανή μαζί με τους πιθήκους και βρίσκονται στο Μόντε Κάρλο, προσπαθώντας να τους υποχρεώσουν να γυρίσουν όλοι μαζί στη Νέα Υόρκη.

Όπως και ο προκάτοχός του, το «Μαδαγασκάρη 3» συνεχίζει την παράδοση του franchise και βασίζει τη ψυχαγωγική αξία του περισσότερο στις τρελές γελοιότητες των χαρακτήρων του. Παρόλα αυτά, όμως, είμαι μάλλον κάπως έκπληκτος από το αφηγηματικό βάθος του έργου, μιας και το σενάριο των Eric Damell και Noah Baumbach κατορθώνει με μεγάλη επιτυχία να στριμώξει πολλά μέσα στα 93 λεπτά που διαρκεί η ταινία, χωρίς ποτέ να χάνει την αξία της. Κατάφεραν να προσθέσουν ένα σωρό νέους χαρακτήρες, οι οποίοι όμως δεν υπάρχουν απλά για διασκέδαση, αλλά διαθέτουν αρκετό χρόνο στην οθόνη προκειμένου να μην σου δίνουν αυτή την αίσθηση του περιττού. Ενώ το πώς όλοι και όλα δένουν τόσο καλά μαζί, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μια πλήρης κωμωδίας που διαθέτει από εύστροφους και πνευματώδης διάλογους μέχρι σωματική σλάπστικ κωμωδία.

Η ιστορία είναι αρκετά διασκεδαστική, αφού τα ζώα ξεκινούν για ένα ταξίδι που περιλαμβάνει πολλή περιπέτεια, κίνδυνο κι αρκετή αγάπη. Φυσικά, η ιστορία έχει τα τυχαία σημεία της. Για παράδειγμα: τη μια στιγμή τα ζώα είναι στην Αφρική και την επόμενη στιγμή, με κάποιον τρόπο, καταλήγουν στην Ευρώπη. Αυτό, ωστόσο, δεν παίζει μεγάλο ρόλο στην αξία του έργου. Γιατί; Επειδή το φιλμ είναι κυρίως μια κινούμενων σχεδίων κωμωδία που υποτίθεται ότι θα σας κάνει να σκάσετε στα γέλια, κάτι που καταφέρνει πολύ καλά! Υπάρχει αφθονία χρωμάτων, σκηνών δράσης καθώς και τραγούδια που κυμαίνονται από ποπ επιτυχίες των 1990 μέχρι τη Katy Perry, ενώ θέματα της φιλίας, του να μένεις ενωμένος και ποτέ να μην το βάζεις κάτω, όσο τετριμμένα κι αν είναι, είναι θέματα που είναι καλό να υπάρχουν σε μια ταινία που σίγουρα απευθύνεται και σε μικρές ηλικίες.

Κάθε σκηνή έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε οι χαρακτήρες να είναι αγαπητοί στο κοινό. Και όλοι οι χαρακτήρες σε αυτή την ταινία είναι εξαιρετικοί. Η ύπαρξη του αρχικού καστ στις φωνές καταφέρνει να κρατήσει την αίσθηση των προηγούμενων ταινιών της σειράς, ενώ οι σημαντικότεροι νεοεισερχόμενοι χαρακτήρες είναι αυτοί που θα γίνουν οι νέοι αγαπημένοι του κοινού. Είτε πρόκειται για την τσίτα Gia, τον απότομο ρωσικό τίγρη Vitaly ή τον Stefano το θαλάσσιο λιοντάρι. Ο χαρακτήρας, δε, της Chantel DuBois είναι μια τεραστία προσθήκη στο έργο, δίνοντας στην ιστορία έναν λαμπρό κακό. Η Frances McDormand κάνει μια φανταστική δουλειά με τη φωνή και όποτε εμφανίζεται στην οθόνη, κλαις από τα γέλια.

Μοντέρνο και ξεκαρδιστικό, το «Μαδαγασκάρη 3» διαθέτει μια αναζωογονητική νέα ιστορία, ένα σωρό νέους χαρακτήρες και μπόλικη δόση 3D. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα δεδομένης της σπανιότητάς του στη βελτίωση των δυνατών σημείων των προκατόχων του, την εξεύρεση χώρου για να προσθέσει περισσότερους χαρακτήρες κι όχι καρικατούρες και γιατί απλά θα το ευχαριστηθείτε όσο λίγες ταινίες φέτος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται