Ο κύριος χαρακτήρας του «Citadel», Tommy Cowley (Aneurin Barnard), γίνεται αγοραφοβικός μετά από τη δολοφονία της εγκύου συζύγου του από κάποια παιδιά την ημέρα της μετακόμισης τους. Η κόρη του επιζεί και έτσι ο Tommy έχει αναλάβει ο ίδιος εξ ολοκλήρου την ευθύνη της. Όταν η μυστηριώδης συμμορία επανεμφανίζεται, ο Tommy θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει το παρελθόν.
Με την ταινία να αντλεί δύναμη από μια ποικιλία πηγών τρόμου καταφέρνει να παραμένει αρκετά τρομακτική καθόλη τη διάρκεια της. Είναι η πηγή του τρόμου κάτι απόκοσμο; Είναι κάτι πραγματικό ή απλά η παράνοια ενός άρρωστου μυαλού; Ή μήπως ένα σύμπτωμα της κοινωνίας που πάει στραβά, ενός κακού που παραμονεύει μέσα στην ανθρωπότητα και εξελίσσεται σε ένα αποκρουστικό πλάσμα; Αυτή η άγνωστη προέλευση του τρόμου σε συνδυασμό με κάποιες αλληγορικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, μετατρέπουν το «Citadel» σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία. Όλα αυτά, όμως, μέχρι περίπου τη μέση καθώς το σενάριο του Ciaran Foy εξαντλεί την προσπάθεια να κρατήσει κρυφές τις προθέσεις του και η πηγή του τρόμου αποκαλύπτεται με αποτέλεσμα να καταλήγει σε ένα ακόμα πανομοιότυπο με όλα τα αλλά θρίλερ του οποίου οι απαντήσεις (όπως συνηθίζεται) κλίνουν σε μεγάλο βαθμό προς το υπερφυσικό με μια δόση θρησκευτικής χροιάς. Αυτό που πραγματικά σώζει την ταινία από την ολοκληρωτική καταστροφή είναι η απίστευτη ερμηνεία του Barnard. Η ερμηνεία του είναι εξαιρετικά αυθεντική και πάντα στο σωστό επίπεδο έντασης καταφέρνοντας να σε βάλει πλήρως μέσα στις συνθήκες που αντιμετωπίζει. Χωρίς την απόδοση του Barnard, δεν είμαι σίγουρος ότι το «Citadel» δε θα λειτουργούσε.
Το σχέδιο είναι εδώ, αλλά το «Citadel» θα μπορούσε να επωφεληθεί από ένα διαφορετικό αρχιτέκτονα. Είχε όλες τις δυνατότητες να ξεπεράσει τις προσδοκίες και να αποτελέσει μια εξαίσια ταινία τρόμου. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε…
Με την ταινία να αντλεί δύναμη από μια ποικιλία πηγών τρόμου καταφέρνει να παραμένει αρκετά τρομακτική καθόλη τη διάρκεια της. Είναι η πηγή του τρόμου κάτι απόκοσμο; Είναι κάτι πραγματικό ή απλά η παράνοια ενός άρρωστου μυαλού; Ή μήπως ένα σύμπτωμα της κοινωνίας που πάει στραβά, ενός κακού που παραμονεύει μέσα στην ανθρωπότητα και εξελίσσεται σε ένα αποκρουστικό πλάσμα; Αυτή η άγνωστη προέλευση του τρόμου σε συνδυασμό με κάποιες αλληγορικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, μετατρέπουν το «Citadel» σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία. Όλα αυτά, όμως, μέχρι περίπου τη μέση καθώς το σενάριο του Ciaran Foy εξαντλεί την προσπάθεια να κρατήσει κρυφές τις προθέσεις του και η πηγή του τρόμου αποκαλύπτεται με αποτέλεσμα να καταλήγει σε ένα ακόμα πανομοιότυπο με όλα τα αλλά θρίλερ του οποίου οι απαντήσεις (όπως συνηθίζεται) κλίνουν σε μεγάλο βαθμό προς το υπερφυσικό με μια δόση θρησκευτικής χροιάς. Αυτό που πραγματικά σώζει την ταινία από την ολοκληρωτική καταστροφή είναι η απίστευτη ερμηνεία του Barnard. Η ερμηνεία του είναι εξαιρετικά αυθεντική και πάντα στο σωστό επίπεδο έντασης καταφέρνοντας να σε βάλει πλήρως μέσα στις συνθήκες που αντιμετωπίζει. Χωρίς την απόδοση του Barnard, δεν είμαι σίγουρος ότι το «Citadel» δε θα λειτουργούσε.
Το σχέδιο είναι εδώ, αλλά το «Citadel» θα μπορούσε να επωφεληθεί από ένα διαφορετικό αρχιτέκτονα. Είχε όλες τις δυνατότητες να ξεπεράσει τις προσδοκίες και να αποτελέσει μια εξαίσια ταινία τρόμου. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου