Δυστυχώς, αν θα μπορούσε μία και μονό λέξη να χαρακτηρίσει όλη την ταινία, τότε αυτή θα ήταν «ό,τι να ‘ναι». Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν σημαίνει πάντα ότι μια «άκυρη» ταινία είναι αυτομάτως και κακή, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως τα πράγματα δεν είναι καλά…
Στα χαρτιά, το «Γείτονες σε Περιπολία» φαίνεται άκρως ενδιαφέρον. Διαθέτει τρεις αξιοπρεπέστατους σταρ του Χόλυγουντ (Stiller, Vaughan και Hill) μαζί με τον πολύ-αγαπημένο Richard Ayoade (από την κωμική σειρά «It Crowd») στο ενεργητικό του, καθώς και μια υπόθεση που θα μπορούσε, αν είχε αξιοποιηθεί σωστά, να αποτελέσει τη βάση για μια έξυπνη και διασκεδαστικότατη κωμωδία. Το πρόβλημα, όμως, εδώ είναι ότι οι δημιουργοί της ταινίας μάλλον φοβήθηκαν να πάρουν κάποιο ρίσκο κι αποφάσισαν να ακολουθήσουν την εύκολη διαδρομή και να κάνουν μια πολύ συμβατική και τυπική χολιγουντιανή κωμωδία. Έτσι, παρά την αρχικά υποσχόμενη ιστορία και τον αρχικό σατιρικό του τόνο, το έργο όσο προχωράει τόσο βυθίζεται στη μετριότητα του. Από τη μια όλα τα τετριμμένα και κοινότυπα (αμερικανοποιημένα πάντα) στοιχειά καταλαμβάνουν πλήρως την ταινία, αφαιρώντας της κάθε ίχνος πρωτοτυπίας, και από την άλλη κάθε ίχνος εξυπνάδας εξανεμίζεται χάρη στο εύκολο και σεξουαλικού περιεχομένου χιούμορ που υπάρχει άφθονο στην ταινία με αποκορύφωμα το άκρως γελοίο φινάλε.
Τελικό συμπέρασμα: οδυνηρά μη αστεία και χαραμίζοντας τα ταλέντα του καστ του, το «Γείτονες σε Περιπολία» είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σας απογοητεύσει.
Στα χαρτιά, το «Γείτονες σε Περιπολία» φαίνεται άκρως ενδιαφέρον. Διαθέτει τρεις αξιοπρεπέστατους σταρ του Χόλυγουντ (Stiller, Vaughan και Hill) μαζί με τον πολύ-αγαπημένο Richard Ayoade (από την κωμική σειρά «It Crowd») στο ενεργητικό του, καθώς και μια υπόθεση που θα μπορούσε, αν είχε αξιοποιηθεί σωστά, να αποτελέσει τη βάση για μια έξυπνη και διασκεδαστικότατη κωμωδία. Το πρόβλημα, όμως, εδώ είναι ότι οι δημιουργοί της ταινίας μάλλον φοβήθηκαν να πάρουν κάποιο ρίσκο κι αποφάσισαν να ακολουθήσουν την εύκολη διαδρομή και να κάνουν μια πολύ συμβατική και τυπική χολιγουντιανή κωμωδία. Έτσι, παρά την αρχικά υποσχόμενη ιστορία και τον αρχικό σατιρικό του τόνο, το έργο όσο προχωράει τόσο βυθίζεται στη μετριότητα του. Από τη μια όλα τα τετριμμένα και κοινότυπα (αμερικανοποιημένα πάντα) στοιχειά καταλαμβάνουν πλήρως την ταινία, αφαιρώντας της κάθε ίχνος πρωτοτυπίας, και από την άλλη κάθε ίχνος εξυπνάδας εξανεμίζεται χάρη στο εύκολο και σεξουαλικού περιεχομένου χιούμορ που υπάρχει άφθονο στην ταινία με αποκορύφωμα το άκρως γελοίο φινάλε.
Τελικό συμπέρασμα: οδυνηρά μη αστεία και χαραμίζοντας τα ταλέντα του καστ του, το «Γείτονες σε Περιπολία» είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα σας απογοητεύσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου