Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Zarafa [2.5/5]

Η δωρεά μιας καμηλοπάρδαλης από τον Μοχάμεντ Αλή Πασά της Αιγύπτου στον 10ο βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο είναι σίγουρα ένα αντισυμβατικό θέμα για να εμπνεύσει μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Το Zarafa, όμως, αποδεικνύει ότι με έξυπνο χειρισμό ακόμα και οι πιο δύσκολες ιστορίες μπορούν να επιφέρουν μαγικά αποτελέσματα. Και οι δημιουργοί της ταινίας, Remi Bezancon και Jean-Christophe Lie, καταφέρνουν επιτυχημένα να τιθασεύσουν το υλικό και να μας παρουσιάζουν την περιπέτεια ενός αγοριού που το μονό που ήθελε ήταν να εκπληρώσει την υπόσχεσή του.

Με 150.000 σχέδια από 8 διαφορετικά στούντιο κινουμένων σχεδίων και 346 σχεδιαστές από όλο το κόσμο να συνεργάζονται για την ολοκλήρωση της ταινίας, αυτό το παραδοσιακό 2D παραμύθι είναι σίγουρα μαγευτικό στο να το παρακολουθείς. Και ενώ θα ήταν εύκολο για τους συντελεστές του να εφησυχαστούν στα υπέροχα κινούμενα σχέδια και την εξαίσια μουσική του έργου, αυτό δεν συμβαίνει. Τουναντίον, καταφέρνουν να φτιάξουν μια εξαιρετική, τόσο οπτικά όσο κι αφηγηματικά, ταινία. Χωρίς να μένουν πάντα πιστοί στο ιστορικό υπόβαθρο και παραβλέποντας ένα-δύο πραγματικά εξόφθαλμα λαθάκια (όπως η εμφάνιση της πειρατίνας Μπουμπουλίνας), η ιστορία, στο σύνολο της, κυλάει ωραία και με σωστό ρυθμό διαθέτοντας τις απαραίτητες ποσότητες δράματος και ψυχαγωγίας. Όσον αφορά το κομμάτι των ηθοποιών που δανείζουν την φωνή τους, επειδή την ταινία την παρακολούθησα στα ελληνικά, δεν μπορώ να ξέρω κατά ποσό είναι καλή ή όχι στην πρωτότυπη εκδοχή της. Προσωπικά, βρήκα την ελληνική μεταγλώττιση μέτρια, κυρίως λόγω έλλειψης συναισθηματικής χροιάς των φωνών.

Εν κατακλείδι και παρά τα όποια μειονεκτήματα του, το Zarafa διαθέτει μια γλυκιά ιστορία ειπωμένη μέσα από ένα πανέμορφο animation που χάρη στη χαριτωμενιά του και το διασκεδαστικό του ύφος θα ευχαριστηθούν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες επίσης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται