Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Argo [4.5/5]

Ο Ben Affleck συνεχίζει την αξιοσημείωτη καλλιτεχνική άνοδο του ως ένας από τους καλύτερους νέους σκηνοθέτες της Αμερικής. Το «Επιχείρηση: Argo» είναι ένα υποδειγματικό παράδειγμα του τύπου των συναρπαστικών θρίλερ που μόνο το Χόλιγουντ ξέρει και πρέπει συχνότερα να φτιάχνει. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της τολμηρής απόδρασης έξι μελών του προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ από την Τεχεράνη, αυτό το καλά κρυμμένο κρατικό μυστικό είναι από μόνο του μια καθηλωτική ιστορία.

Αυτή η συναρπαστική αληθινή υπόθεση, λοιπόν, σε συνδυασμό με υπέροχα κοστούμια και εξαιρετικά σκηνικά, δεν επρόκειτο ποτέ να είναι τίποτα λιγότερο από μια αξιοσημείωτη ταινία. Ο τρόπος, όμως, με τον όποιο ο Affleck σκηνοθετεί το έργο βοηθά στο να μετατρέψει το φιλμ σε μια από εκείνες τις σπάνιες περιστάσεις ενός πανέξυπνου αλλά και διασκεδαστικού μπλοκ-μπάστερ. Ο χαρακτηρισμός μπλοκ-μπάστερ, φυσικά, δεν του στερεί καθόλου τις ιδιότητες ενός πολιτικού θρίλερ. Ισορροπώντας πάνω σε μια πολύ λεπτή γραμμή όταν πρόκειται για την πολιτική ορθότητα, το «Επιχείρηση: Argo» με επιτυχία καταφέρνει να αποφύγει την αντιπαράθεση και να μην χαρακτηριστεί φιλοαμερικανικό όπως συνήθως γίνεται και με άλλες τέτοιες απεικονίσεις στη μεγάλη οθόνη παρόμοιων καταστάσεων. Η ταινία έχει καρδιά κι εγκέφαλο, καθώς και κότσια. Το σενάριο παρέχει μια σαφή και ισχυρή ιστορία χωρίς να θυσιάζει ούτε το πολιτικό ούτε το προσωπικό πλαίσιο. Για την ακρίβεια, ο Affleck καλύπτει όλα τα δύσκολα σημεία νωρίς-νωρίς με μια σύντομη αλλά κατατοπιστική, κινούμενων σχεδίων, παρουσίαση που επιτρέπει στο κοινό μια εύκολα προσβάσιμη δίοδο στα ιστορικά γεγονότα. Ενώ πέρα από αυτό, η ταινία καταφέρνει να ενσωματώσει άψογα αρχειακό υλικό, προσθέτοντας υφή κι αμεσότητα μέσα στη δραματουργία του.

Οι αρχικές σκηνές της επανάστασης και η κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας είναι κινηματογραφημένες στην εντέλεια. Οι σκηνές αργότερα στην ταινία που περιλαμβάνουν τη δραπέτευση των έξι είναι πέρα για πέρα έντονες κι αγωνιώδεις. Ενώ φυσικά δεν λείπει και το χιούμορ, το όποιο παρέχεται άφθονο στον θεατή κυρίως μέσα από το δευτερεύον καστ που περιλαμβάνει ηθοποιούς όπως John Goodman, Alan Arkin και Bryan Cranston. Για άλλη μια φορά, όμως, πρέπει να πούμε ότι το πραγματικό αστέρι εδώ, τόσο εμπρός όσο και πίσω από την κάμερα, είναι ο Affleck. Με το όνομα του να είναι ανέκδοτο στο Χόλιγουντ (για λόγους που μου διαφεύγουν ακόμα) εδώ και πολύ καιρό, ο Affleck είχε μια σημαντική μεταστροφή στην καριέρα του ως σκηνοθέτης. Πρώτα ήρθε το Χωρίς Ίχνη και στη συνέχεια το The Town. Με το «Επιχείρηση: Argo» παγιώνει τη θέση του ως ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα.

Κωμωδία, θρίλερ, περιπέτεια το «Επιχείρηση: Argo» τα συνδυάζει όλα. Τέλεια σκηνοθετημένο κι επιμελημένο, κάθε μικρή λεπτομέρεια ενώνεται για να σχηματίσει μια πολυεπίπεδη συναισθηματική εμπειρία. Ως ένα πραγματικό ανθρώπινο δράμα, είναι εξαιρετικό. Ως κινηματογραφική εμπειρία, είναι άχαστη.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται