Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Beautiful Creatures [3/5]

Η τελευταία σκηνοθετική προσπάθεια του Richard LaGravenese είναι εμφανέστατο πως έρχεται για να καλύψει την τρύπα που άφησε στην εφηβική, ασχολούμενη με τα υπερφυσικά, κινηματογραφική αγορά το τέλος του «Twilight». Βασισμένο στο πρώτο βιβλίο από τη δημοφιλή τετραλογία «Τα Χρονικά των Κάστερ» (Caster Chronicles) της Kami Garcia και Margaret Stohl, τα «Όμορφα Πλάσματα» φέρνουν μαζί τους μια νέα αναζωογονητική ματιά στο κουρασμένο είδος.

Η υπόθεση της ταινίας είναι μια καθαρά τυπική ιστορία αγάπης με μια δόση υπερφυσικού. Αγόρι συναντά κορίτσι, το κορίτσι είναι μια μάγισσα, αγόρι και κορίτσι ερωτεύονται και συναντούν εμπόδια στον δρόμο προς την ευτυχία. Και μπορεί η απλή σύνοψη της ταινίας που μόλις διαβάσατε να είναι η επιτομή του κλισέ, το έργο, προς ευχάριστη έκπληξη όλων, καταφέρνει στις λεπτομέρειες να αντισταθμίσει τις οποίες κοινοτυπίες διαθέτει και να ξεχωρίσει από άλλες παρόμοιες παράγωγες όπως το πρόσφατο Αγάπησα ένα Ζόμπι.

Τι το διαφορετικό διαθέτει; Πρώτα-πρώτα, είναι σπάνιες οι κινηματογραφικές μεταφορές τέτοιου είδους βιβλίων που καταφέρνουν να πουν μια πλήρη κι ολοκληρωμένη ιστορία. Ακόμα πιο σπάνιο, δε, είναι τέτοιες ταινίες να ασχολούνται με θέματα ανακάλυψης του πεπρωμένο μας καθώς και αναγνώρισης των δικών μας δυνάμεων και δυναμικών μας. Και όμως εδώ το μερικές φόρες ευφυές και με αρκετές δόσεις χιούμορ σενάριο του Richard LaGravanese καταπιάνεται και με τα δυο αυτά θέματα αλλά και με πολλά αλλά. Για να το πιο απλά, αν η ταινία αποκτήσει συνέχειες θα είμαι τουλάχιστον σε θέση να καταλάβω την ύπαρξη τους αφού έχει να πει πράγματα. Και αυτό από μονό του σημαίνει πολλά. Τα καλά όμως δεν σταματούν εδώ. Ιδιαίτερα ελκυστικό προσόν της ταινίας είναι και το λαμπερό καστ της. Διαθέτοντας εξαιρετική χημεία και τα απαραίτητα ερμηνευτικά προσόντα (όχι σαν το τρίο του «Twilight») και κάνοντας σε να τους υποστηρίζεις και να θέλεις να δεις πώς θα εξελιχτεί η ιστορία τους, το πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας (Alice Englert και Alden Ehrenreich) είναι δύο άκρως διασκεδαστικοί και χαρισματικοί νέοι καλλιτέχνες. Καθώς, όμως, η πλήρης έκταση της καταραμένης ιστορίας ξεδιπλώνεται, στο παιχνίδι μπαίνουν και δεύτεροι ρόλοι ερμηνευμένοι από ηθοποιούς που δεν περιμένεις να δεις σε μια τέτοια παράγωγη. Ονόματα όπως Jeremy Irons, Emma Thompson, Viola Davis και Margo Martindale συμβάλλουν κατά πολύ στο να ανεβάσουν το επίπεδο αλλά και τη συνολική ποιότητα της ταινίας και όπως ήταν αναμενόμενο κλέβουν δικαιολογημένα και την παράσταση. Τέλος, ο LaGravenese, του οποίου οι προηγούμενες σκηνοθετικές δουλειές (Freedom Writers και Υ.Γ. Σ`Αγαπώ) σίγουρα δεν με προετοίμαζαν για ένα καλό αποτέλεσμα σκηνοθετικά, καταφέρνει και σε αυτό τον τομέα να πάρει θετικά σχόλια. Όχι ότι κάνει κάτι το φοβερό, αλλά διαθέτει μια αρκετά σωστή και μετρημένη σκηνοθεσία που ταιριάζει απολυτά στην τρόπο αφήγησης που έχει διαλέξει.

Εν γένει, το «Όμορφα Πλάσματα» αποδεικνύεται σαφώς καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ταινία τέτοιου είδους έχει κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό. Απροσδόκητα αστεία, με αρκετές σεναριακές εκπλήξεις και μπαίνοντας στον κόπο να ασχοληθεί και πέρα από την εφηβική ερωτική ιστορία που έχει στο επίκεντρο της, η νέα ταινία του Richard LaGravenese αξίζει της προσοχής σας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται