Συνεχίζοντας την ανοδική πορεία του ιρανικού σινεμά, το οποίο τα τελευταία χρόνια μας δίνει μικρά αριστουργήματα (δείτε το βραβευμένο με Όσκαρ Ένας Χωρισμός και θα καταλάβετε τι εννοώ), ο Massoud Bakhshi μας παρουσιάζει τη νέα του ταινία «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια». Ένα τεταμένο, αγχωτικό και πολιτικά αιχμηρό φιλμ, το οποίο συνδυάζει επιδέξια την αγωνία, μέσα από στοιχεία θρίλερ, και τον κοινωνικό σχολιασμό, παραδίδοντας μας ένα οξύ σχόλιο στην Τεχεράνη του σήμερα, αλλά κι ένα σύνθετο δραματικοποιημένο κατηγορητήριο για τη μετα-επαναστατική περίοδο στο Ιράν.
Παρουσιάζοντας την ιστορία του σαν ένα αφηγηματικό κρυφτό, ο Bakhshi αναγκάζει τον θεατή να μπει στο παιχνίδι του από το πρώτο κιόλας πλάνο. Αναμιγνύοντας πολεμικές σκηνές μαζί με πλάνα της σύγχρονης Τεχεράνης, διαπρέπει στη δημιουργία μιας συνεχόμενης υποβόσκουσας απειλής. Έχοντας λοιπόν επιτύχει τη δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, ο Bakhshi αρχίζει να εξιστορεί τις αλληλένδετες ιστορίες στο περίπλοκα δημιουργημένο σενάριο του. Μέσα από ισχυρές οπτικές μεταφορές, θίγοντας θέματα όπως η διαφθορά, η κερδοσκοπία, αλλά και η θρησκεία η οποία είναι πανταχού παρούσα σαν μια σύγχρονη μάστιγα του Ιράν, δημιουργεί ένα συναρπαστικό σύνολο που κρατάει, σχεδόν συνεχώς, σε εγρήγορση τον θεατή. Και λέω σχεδόν γιατί οι οικογενειακές σχέσεις, ζωτικής σημασίας για την πλοκή, ήταν αρκετά συγκεχυμένες, με αποτέλεσμα κάπου στο μέσο της ταινίας να χάνεις λίγο τη συγκέντρωση σου προσπαθώντας να καταλάβεις τι γίνεται. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι το τέλος του έργου όπου όλα ενώνονται σε ένα δραματικό χτύπημα νοκ-άουτ.
Βασικά, το «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια» είναι αναμφίβολα μια σημαντική ταινία όπου μέσα από το ανάγλυφο κοινωνικό-πολίτικο της φόντο, την εξαιρετική της ατμόσφαιρα και τις άξιες λόγου ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου Babak Hamidian και Mehrdad Sedighian, μας παρουσιάζει τη ζοφερή κατάσταση μιας χώρας. Μιας κατάστασης που δυστυχώς δεν φαντάζει καθόλου ξένη σε εμάς και επομένως μας αφορά όλους.
Παρουσιάζοντας την ιστορία του σαν ένα αφηγηματικό κρυφτό, ο Bakhshi αναγκάζει τον θεατή να μπει στο παιχνίδι του από το πρώτο κιόλας πλάνο. Αναμιγνύοντας πολεμικές σκηνές μαζί με πλάνα της σύγχρονης Τεχεράνης, διαπρέπει στη δημιουργία μιας συνεχόμενης υποβόσκουσας απειλής. Έχοντας λοιπόν επιτύχει τη δημιουργία της απαραίτητης ατμόσφαιρας, ο Bakhshi αρχίζει να εξιστορεί τις αλληλένδετες ιστορίες στο περίπλοκα δημιουργημένο σενάριο του. Μέσα από ισχυρές οπτικές μεταφορές, θίγοντας θέματα όπως η διαφθορά, η κερδοσκοπία, αλλά και η θρησκεία η οποία είναι πανταχού παρούσα σαν μια σύγχρονη μάστιγα του Ιράν, δημιουργεί ένα συναρπαστικό σύνολο που κρατάει, σχεδόν συνεχώς, σε εγρήγορση τον θεατή. Και λέω σχεδόν γιατί οι οικογενειακές σχέσεις, ζωτικής σημασίας για την πλοκή, ήταν αρκετά συγκεχυμένες, με αποτέλεσμα κάπου στο μέσο της ταινίας να χάνεις λίγο τη συγκέντρωση σου προσπαθώντας να καταλάβεις τι γίνεται. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι το τέλος του έργου όπου όλα ενώνονται σε ένα δραματικό χτύπημα νοκ-άουτ.
Βασικά, το «Μια Αξιοπρεπής Οικογένεια» είναι αναμφίβολα μια σημαντική ταινία όπου μέσα από το ανάγλυφο κοινωνικό-πολίτικο της φόντο, την εξαιρετική της ατμόσφαιρα και τις άξιες λόγου ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου Babak Hamidian και Mehrdad Sedighian, μας παρουσιάζει τη ζοφερή κατάσταση μιας χώρας. Μιας κατάστασης που δυστυχώς δεν φαντάζει καθόλου ξένη σε εμάς και επομένως μας αφορά όλους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου