Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Closed Circuit [1.5/5]

Δεν μπορώ να πω, το «Επικίνδυνο Κύκλωμα» είναι ένα διασκεδαστικό θρίλερ συνωμοσίας για την επικρατούσα αγγλοαμερικανική κατάσταση στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που δεν πασχίζει να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, και στα 95 λεπτά της διάρκειας του, αν μη τι άλλο, δεν κουράζει. Το κακό όμως είναι έχουμε δει τόσες πολλές τέτοιους είδους ταινίες, που είναι πραγματικά δύσκολο να εκπλαγείς ή να ενθουσιαστείς ξανά. Ακόμα κι αν η ταινία διαθέτει ένα «μίνι-τουίστ», αυτό δεν σημαίνει ότι το κοινό θα ενδιαφερθεί για ένα, κατά τα αλλά, τετριμμένο έργο.

Αναμφίβολα, βάση για κάτι καλό υπάρχει. Ο σεναριογράφος Steven Knight θέτει μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: πώς μπορεί κάποιος να προβεί σε δίκαιη δίκη σε περιπτώσεις όπου οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης και της ασφάλειας της χώρας φαίνεται να αντιτίθενται μεταξύ τους τόσο άμεσα; Η κατάσταση αυτή προσφέρει ένα σαφέστατο πρόβλημα και ενδεχομένως θα αποτελούσε έναν πρωτότυπο τρόπο δόμησης του σεναρίου. Αντ’ αυτού, όμως, τα πράγματα παίρνουν τη συμβατική οδό αρκετά γρήγορα.

Τίποτα από την ιστορία του Knight δεν είναι πρωτότυπο ή ασυνήθιστο. Μας βάζει σε έναν κόσμο που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά και στη συνέχεια αφήνει τις εμφανής γνώσεις του για το βρετανικό νομικό σύστημα να πάρουν τον έλεγχο. Οι κακοί είναι ολοφάνεροι, κάποιες αποκαλύψεις είναι προβλέψιμα βαρετές, οι κλασικές λήψεις από κάμερες κλειστού κυκλώματος καθιστούν σαφές ότι οι πρωταγωνιστές παρακολουθούνται, η τρίτη πράξη καταλήγει σε άσκοπες σκηνές κυνηγητού και δράσης και φυσικά υπάρχει το πανάσχετο κι εντελώς διακοσμητικό ρομαντικό κομμάτι της υπόθεσης. Όλα τα παραπάνω κάνουν το έργο να πάσχει από μια σοβαρή περίπτωση κινηματογραφικού déjà vu.

Αν είστε φανατικός οπαδός του είδους, υποθέτω ότι θα πάρετε κάποια ευχαρίστηση βλέποντας μία από τα ίδια. Για εκείνους που τους αρέσει μια ταινία που προσπαθεί να ταρακουνήσει λίγο το καλούπι δημιουργώντας κάτι αξιομνημόνευτο, προτείνω να ψάξετε να δείτε κάτι άλλο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται