Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Wolf of Wall Street [4/5]

Βλέποντας τον «Λύκο της Wall Street» ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, ταινία που εξιστορεί τη ζωή του χρηματιστή Jordan Belfort, ενός ανθρώπου που ενώ είχε όλα τα μέσα να ζήσει μια αριστοκρατική ζωή, κατέληξε στο έγκλημα, τη διαφθορά και τη σύλληψη. Απεικονίζοντας την άνοδο και την πτώση αυτού του ανθρώπου με τέτοιο ηδονιστικό τρόπο που δεν θα μπορείτε να τραβήξετε τα ματιά σας από την οθόνη, αυτή η ιστορία ενός αντι-ήρωα (γνώριμος χαρακτήρας των ταινιών του Scorsese) αποτελεί την πέμπτη συνεργασία του μαγικού δίδυμου Martin Scorsese και Leonardo DiCaprio και όπως και τις προηγούμενες φορές («Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης», «Ιπτάμενος Κροίσος», «Ο Πληροφοριοδότης» και «Το Νησί των Καταραμένων») οι δυο τους τα καταφέρνουν περίφημα παραδίδοντας μια τρίωρης διάρκειας καθηλωτική εξτραβαγκάντσα.

Ο Leonardo DiCaprio πρωταγωνιστεί ως Belfor. Ο χαρακτήρας του ζει μια πολυτελή ζωή και χάρη στην ερμηνεία του DiCaprio θα νιώσετε τον εαυτό σας σαν ένα κομμάτι του κόσμου του, καθώς η ταινία εξελίσσεται. Όπως Belfort, έτσι και εμείς παρασυρόμαστε από τις πλούσιες υπερβολές στην οθόνη και απορροφιόμαστε από έναν κόσμο που μοιάζει να ζει με ευαγγέλιο το μότο του Gordon Gekko («Γουώλ Στρητ»), «Greed is Good». Ξεπερνώντας για άλλη μια φορά τον εαυτό του (μετά το περσινό «Django, ο Τιμωρός»). ο DiCaprio παραδίδει μια επικών διαστάσεων ερμηνεία από εκείνες που απαιτούν την προσοχή σου από την αρχή έως το τέλος. Με ομιλίες κατευθείαν μέσα στην κάμερα, αλλά και με πιο συναισθηματικά προσωπικές στιγμές, ο Belfort γίνεται στα χέρια του DiCaprio ταυτόχρονα ένα κατηγορητήριο και μια γιορτή του αμερικανικού ονείρου και όσων το απολαμβάνουν.

Η ερμηνεία του DiCaprio οφείλεται φυσικά στον Scorsese. Συνδυάζοντας το σκοτεινό κωμικό στοιχειό του «Βασιλιά για μια Νύχτα» με το στιλιστικό, κινηματογραφικό παθός του «Τα Καλά Παιδιά», ο θρυλικός σκηνοθέτης επιστρέφει στα κινηματογραφικά δρώμενα με ίσως την πιο τολμηρή και προκλητική ταινία του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτή την ταινία ο Scorsese το διασκεδάζει, απελευθερώνεται και φτιάχνει ένα φιλμ που καταπλήσσει και παρόλο που διαρκεί τρεις ώρες, δεν αφήνει την πλήξη να κυριαρχήσει ούτε δευτερόλεπτο, παρέχοντας μας λεπτό προς λεπτό συγκινήσεις, αλλά και στιγμές καθαρής αδρεναλίνης. Με σύμμαχο του ένα, άξιο για Όσκαρ, μοντάζ από τη Thelma Schoonmaker και μια εξαιρετική φωτογραφία από τον Rodrigo Prieto, ο Scorsese με αυτό το αδυσώπητα κυνικό roller-coaster εδραιώνει τη θέση του ως, αναμφισβήτητα, ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες εν ζωή.

Εν ολίγοις, θα έλεγα ότι το «Ο Λύκος της Wall Street» είναι μια πραγματικά καταπληκτική ταινία. Αναδεικνύει το απίστευτο ταλέντο όλων όσων εμπλέκονται στην παραγωγή του, είτε αυτό είναι οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, οι τεχνικοί και ούτω καθεξής. Ένα εξαιρετικό χριστουγεννιάτικο δώρο για όλους τους κινηματογραφόφιλους και μια ταινία που πραγματικά, ούτως ή άλλως, αξίζει να δεις.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται