Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Legend of Hercules [0/5]

Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φόρα που ο μυθολογικός ήρωας Ηρακλής κατακρεουργείται από Χολιγουντιανά στούντιο, στην ταινία όμως του Renny Harlin είναι η πρώτη φόρα που αυτό γίνεται τόσο ξεδιάντροπα με κανένα ίχνος κινηματογραφικής ουσίας, έχοντας σαν αποτέλεσμα το όλο εγχείρημα να είναι ένα χάλι επικών διαστάσεων, που δύσκολα πιστεύεις ότι κάποιος ενέκρινε το σενάριο κι έδωσε λεφτά για να γυριστεί. Παντελώς άσχετο με την ελληνική μυθολογία, το «Ηρακλής: Η Αρχή του Θρύλου» υποτίθεται ότι μιλάει για την απαρχή του ήρωα Ηρακλή (Kellan Lutz), ο οποίος θέλει να πάρει εκδίκηση από τον βασιλιά Αμφιτρύων αλλά και τον αδελφό του, Ιφικλή, γιατί και τον πρόδωσαν και του στέρησαν την αγαπημένη του, Ήβη. Δεν ακούγεται συναρπαστική σαν ιστορία; Για κάποιους ίσως, αν όμως πραγματικά θέλετε το κάλο σας, ευχή και κατάρα σας δίνω, να μη χαραμίσετε ούτε ένα δευτερόλεπτο, ούτε καν για να σκεφτείτε αν θα δείτε αυτό το τερατούργημα.

Οι πιθανότητες να είναι καλή δεν ήταν ποτέ υπέρ της ταινίας, όταν στην καρεκλά του σκηνοθέτη αποφασίστηκε να είναι ο Renny Harlin, σκηνοθέτης με τρεις καλές δουλείες στο ενεργητικό του και δεκατρείς αισχρές (μερικά παραδείγματα: «Εξορκιστής: Η Αρχή του Κακού», «Βαθιά Άγρια Θάλασσα» και «Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες Νο 4»). Ένα τσακ χειρότερη από τη σκηνοθεσία είναι η υποκριτική της ταινίας. Με όλους τους χαρακτήρες να είναι μονοδιάστατοι και κενοί, σίγουρα δεν έχουν και πολλά οι ηθοποιοί να κάνουν, όμως εδώ πραγματικά είναι λες και δεν έχουν πατήσει ποτέ σε μαθήματα υποκριτικής. Και φτάνουμε στο χειρότερο κομμάτι της ταινίας, το «σενάριο» της. Με κανέναν από τους συντελεστές να ασχολείται με τον πραγματικό θρύλο του ελληνικού ήρωα, το έργο αναλώνεται σε slow-motion σκηνές μάχης που δεν έχουν κανέναν προφανή λόγο πέρα από το να εμφανίζονται γυμνόστηθοι οι πρωταγωνιστές. Με την ταινία να στερείται εντελώς οποιουδήποτε συναισθήματος και διαθέτοντας ηλίθιους διαλόγους, ειλικρινά κάθε ένας από τους χαρακτήρες είτε ζήσει, είτε πεθάνει, είτε πάει να γίνει αγρότης… ποσώς μας ενδιαφέρει, αρκεί να τελειώσει το μαρτύριο.

Και επειδή σαν πολύ ασχολήθηκα, θα κλείσω λέγοντας ότι συνολικά το «Ηρακλής: Η Αρχή του Θρύλου» ξεκίνα άσχημα, όσο περνά η ώρα χειροτερεύει για να καταλήξει στο πιο χαζό, κακοχτισμένο και κακοσχεδιασμένο τέλος στην ιστορία του σινεμά. Ενοχλητικά άστοχη κι αδέξια, η τελευταία κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του Ηρακλή δεν είναι τίποτε άλλο από μια ταινία με ένα κακό σενάριο, άθλιες ερμηνείες και κάκιστο CGI, που θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για την χειρότερη ταινία της χρονιάς!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται