Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

300: Rise of an Empire [3.5/5]

Βασισμένο στο τελευταίο graphic novel του Frank Miller με τίτλο «Ξέρξης» και εμπνευσμένο από την παγκόσμια επιτυχία «300», το «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» αναφέρεται σε ένα άλλο κεφάλαιο των Περσικών Πολέμων και πιο συγκεκριμένα στη ναυμαχία στο Αρτεμίσιο και τη ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Φυσικά, όσο κι αν υπάρχει ιστορικό πλαίσιο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πρώτον ότι βλέπουμε τη μεταφορά ενός κόμικ στο σινεμά και δεύτερον ότι οι κινηματογραφικοί κανόνες, ως γνωστόν, επιτρέπουν την παραβίαση αυτού του πλαισίου χάρη της κινηματογραφικής ροής. Επομένως, όσοι αποζητούν μια ιστορικός πιστή μεταφορά των γεγονότων, σίγουρα θα απογοητευθούν και καλύτερα να μην πάνε να δουν την ταινία.

Έχοντας λοιπόν ξεκάθαρο στο μυαλό μας το τι πάμε να δούμε, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι μπορεί το «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» να μη διαθέτει τη μοναδικότητα του προκατόχου του, καταλήγει όμως να είναι μια εξίσου συναρπαστική περιπέτεια. Με τα σκηνοθετικά καθήκοντα να βρίσκονται πλέον στα χέρια του Noam Murro, η ταινία είναι ό,τι ακριβώς περιμένεις, ένα στιλιστικά πιστό στην πρώτη ταινία έργο με πολύ περισσότερη δράση. Εδώ, η κλίμακα κάθε μάχης είναι μεγαλύτερη, η βία είναι ακόμα πιο γραφική, ο χαρακτήρας του Θεμιστοκλή είναι εξίσου δυναμικός όσο ο Λεωνίδας (ο ίδιος και οι πολεμιστές του δεν είναι τόσο εικονικοί, όπως ο Λεωνίδας και οι Σπαρτιάτες του, αλλά ποιος περίμενε κάτι τέτοιο;), ενώ τέλος οι ναυτικές συμπλοκές κόβουν, πραγματικά, την ανάσα. Όπως και να `χει, με δράση ακόμη πιο αιματοβαμμένη απ` ότι πριν και με την τεχνική κι οπτική αρτιότητα να παραμένει εντελώς άθικτη, το τελικό αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει απόλυτα το κοινό.

Στο ερμηνευτικό κομμάτι, αν και δεν περιμένεις και πολλά από τέτοιου είδους ταινίες, ο Sullivan Stapleton ως Θεμιστοκλής κάνει καλή δουλειά ως ήρωας της ταινίας, μη επιχειρώντας μια χλωμή απομίμηση του ρόλου του Gerald Butler. Παίζει τον χαρακτήρα του «όπως πρέπει», γεμάτο συναίσθημα και τον απαραίτητο ηρωισμό. Στον ρόλο της Αρτεμισίας η Eva Green, για πολλοστή φορά κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις. Σκληρή, δυναμική, σέξι, η Green διαθέτει όλο το πακέτο παραδίδοντας μια εξαιρετική ερμηνεία. Ενώ, τέλος, η Lena Headey επιστρέφει σαν βασίλισσα Γοργώ και είναι και πάλι, σε έναν μικρό ρόλο, πολύ καλή.

Εντέλει, το «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» διαθέτει επική δράση, εξίσου επικό σεξ και ένδοξη βία, έναν λαμπρό κακό και μια υγιή δόση μυθοπλασίας. Προβάλλει επίσης και τα ιδανικά των αρχαίων Ελλήνων, περί φιλίας, αφοσίωσης, γενναιότητας και υπεράσπισης της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ο συνδυασμός αυτών των δύο πιθανότατα θα μετατρέψει σε αντικείμενο λατρείας την ταινία εδώ στην Ελλάδα. Και όχι άδικα γιατί… αξίζει!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται