Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Captain America: The Winter Soldier [3.5/5]

Από το 2008, όταν ο «Iron Man» ξεκίνησε το θαυμαστό κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, η φράση «αυτή είναι η καλύτερη ταινία της Marvel» ανακύπτει ξανά και ξανά κάθε φορά που βγαίνει μια νέα ταινία. Αρκετά κλισέ, λοιπόν, αλλά το «Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα» διεκδικεί επάξια τον τίτλο της καλύτερης σόλο «μαρβελικής» ταινίας.

Εκείνο που ξεχωρίζει αμέσως στη δεύτερη περιπέτεια του Captain America, είναι η 180 μοίρες μετατόπιση στον τόνο της σε σχέση με την πρώτη. Η παλιομοδίτικη ιστορία προέλευσης του Johnson έχει αντικατασταθεί με μια επιδέξια, πνευματώδη κι εξαιρετικά περιπετειώδη συνέχεια. Αυτό όμως που πραγματικά ξεχωρίζει το σίκουελ αυτό από το υπόλοιπο, τέτοιου είδους, κινηματογραφικό σύμπαν, είναι ότι δεν παίζει μόνο με τις παραδόσεις των ταινιών κόμικ και τη γνωστή σε όλους φόρμουλα τέτοιων ταινιών (μια δόση κωμωδίας, πολλή δράση και μια ιδέα πλοκής). Αντ` αυτού, χρησιμοποιεί την εν λόγω φόρμουλα ως μέτρο, προσφέροντάς μας ένα καλογραμμένο κατασκοπικό θρίλερ με έξυπνες ανατροπές, πολλές ίντριγκες και μπόλικη σημασία, κάτι που αυτομάτως κάνει το όλο εγχείρημα όχι μόνο να μοιάζει φρέσκο, αλλά να οδηγεί σε ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης.

Και ενώ το έργο είναι καθαρά οδηγούμενο από το σενάριο και ενδιαφέρεται ως επί το πλείστον για το κατασκοπικό κομμάτι της ιστορίας του, είναι στις σκηνές δράσης όπου η ταινία πιάνει πραγματικά φωτιά. Με κάμερες και γωνίες λήψης που αιχμαλωτίζουν κάθε χτύπημα και κάθε κίνηση στην καρδιά της μάχης, η σκηνοθεσία των Anthony και Joe Russo είναι τόσο χαρισματική που μετατρέπει την ταινία σε εμπειρία και παραδίδει στο κοινό ένα χορταστικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα, το οποίο σίγουρα θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς θεατές.

Μετά λοιπόν από την άνευ σημασίας ταινία του Joe Johnson, «Ο Πρώτος Εκδικητής: Captain America», καθώς και τη μερική επισκίαση του χαρακτήρα στο «Οι Εκδικητές», μόνο ένας αληθινά πιστός θα είχε πολλές ελπίδες από τις νέες περιπέτειες του υπερήρωα Captain America. Κι όμως, προς έκπληξη όλων, συνδυάζοντας την απαραίτητη δράση με σαφή ανάπτυξη χαρακτήρων, σωστό ρυθμό και μια πλοκή που δεν έχει γραφτεί στον αυτόματο πιλότο, το «Captain America 2: Ο Στρατιώτης του Χειμώνα» δίνει ζωή και κινηματογραφική αξία στον -ίσως πιο βαρετό χαρακτήρα σε ολόκληρη τη Marvel- Πρώτο Εκδικητή.

Σχόλια

  1. To ξέρεις ήδη, αλλά θα συμφωνήσουμε απόλυτα. Πολύ εύστοχη η κριτική σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ καλη κριτικη αν και εγω θα του έβαζα 4 και ισως κατι παραπάνω αστεράκια. Νομιζω ηταν η πιο καλη και πιο τιμια περιπέτεια που εχω δει φετος, για να μην πω τα τελευταια χρονια. Σίγουρα μια απ' τις καλυτερες της MARVEL, μαζι με τους ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ!!!! Οντως, αψογη σκηνοθεσια και παρα πολυ καλο σεναριο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται