Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Labor Day [3.5/5]

Όταν μια νέα ταινία του Jason Reitman κυκλοφορεί, υπάρχουν μερικά πράγματα που σίγουρα μπορείτε να περιμένετε παρακολουθώντας την. Ξέρετε ότι θα παρακολουθήσετε ένα εξαιρετικό καστ να δίνει εξαίσιες ερμηνείες, ξέρετε ότι θα ακούσετε ένα υπέροχο soundtrack και το πιο πιθανό από όλα είναι ότι θα γελάσετε και θα κλάψετε χάρη στον συνδυασμό συναισθημάτων που σου προκαλούν οι ταινίες του. Μακριά από όλα τα παραπάνω βρίσκεται το «Labor Day», το νέο του κινηματογραφικό εγχείρημα, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Joyce Maynard: μια ταινία που επεκτείνει τα όρια των κινηματογραφικών ειδών που μπορεί να σκηνοθετήσει.

Καταφέρνοντας όπως πάντα να πάρει μια βάση και να την ξεψαχνίσει με τρόπο πλούσιο, το «Labor Day» επιτρέπει στον σκηνοθέτη να μας παρουσιάσει τρεις κεντρικούς χαρακτήρες χωρίς περισπασμούς. Ομοίως, τα τρία αστέρια της ταινίας (Kate Winslet, Josh Brolin και Gattlin Griffith) απεικονίζουν την ουσία των προβληματικών χαρακτήρων τους με ωμή ειλικρίνεια και πίστη. Μέσω πανέμορφων πλάνων και δυσοίωνης περιστασιακά μουσικής, αυτό το μοναδικό δράμα εκτυλίσσεται με έναν τρόπο συναρπαστικό κι ακαταμάχητο, αναγκάζοντάς σε να βυθιστείς στην ιστορία. Ο Reitman συνυφαίνει ένα κινηματογραφικό μωσαϊκό που είναι διακριτικό, αφοπλιστικά προκλητικό και παντελώς δύσκολο να αγνοήσεις, εκθέτοντας τις ανάγκες της αγάπης και τα οφέλη που η υπομονή και οι ανοιχτές καρδιές προσφέρουν.

Επειδή είναι τόσο εύκολο να αισθανθείς τα συναισθήματα στην οθόνη, το σενάριο της ταινίας είναι εκείνο που μπορεί να κατηγορηθεί για τα όποια μειονεκτήματα του έργου. Εάν, όμως, μια μη ρεαλιστική πλοκή κάνει μια ταινία να μην αξίζει να την παρακολουθήσετε, τότε αυτό θα απέκλειε τις μισές ταινίες που κυκλοφορούν κάθε χρόνο. Το «Labor Day» δεν είναι μόνο μια ειλικρινής ιστορία αγάπης και ένα δράμα για μια διαλυμένη οικογένεια, είναι και μια ιστορία ενηλικίωσης, αλλά κι ένα ειλικρινές μάθημα για τα μπερδεμένα συναισθήματα που οι άνθρωποι βιώνουν (φόβο, πίστη, αγάπη). Υπήρχαν τόσες πολλές στιγμές που με ξάφνιασαν σχετικά με το πώς ο Reitman αποφάσισε να προσεγγίσει και να χειριστεί περίπλοκες σχέσεις, διερευνώντας καταστάσεις κι ανθρώπους που κάνουν το αντίθετο από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Ενώ στον πυρήνα της είναι απλά μια ιστορία για τρία άτομα, υπάρχουν τόσα πολλά στρώματα και τόσο πολύ περισσότερο βάθος. Αν είστε πρόθυμοι λοιπόν να ανοίξετε τα μάτια σας και να την αποδεχτείτε, θα αντιληφθείτε ότι το «Labor Day» είναι μια μεγάλη ιστορία αγάπης. Μια ταινία που θα σας πείσει ότι όλοι έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία στην ευτυχία και ότι η αγάπη μπορεί να επιβιώσει κάτω από τις πιο εξωφρενικές συνθήκες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

The Amazing Spider-Man [3/5]

Reboot. Σε κινηματογραφικούς όρους ισοδυναμεί με την εν μέρει ή και ολική απόρριψη μιας υπάρχουσας ταινίας ή σειράς ταινιών και την επανεκκίνηση της με καινούργιες ιδέες, ιστορίες ή στυλ αφήγησης. Αλλιώς «πώς να βγάλουμε περισσότερα λεφτά», κάτι που δυστυχώς για το The Amazing Spider-Man τείνει να κλίνει προς, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν διαθέτει αρετές. Από το 2005 έως το 2011 μόνο, τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις reboot έχουν πραγματοποιηθεί ή βρίσκονται στο στάδιο των γυρισμάτων. Κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις περιπτώσεις είναι ότι η όποια αφηγηματική συνέχεια προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα σβήνεται, με αποτέλεσμα ένα φρεσκαρισμένο franchise που και θα προσελκύσει ξανά ένα ευρύτερο κοινό και θα είναι και δικαιολογημένο. Και τι εννοώ με αυτό. Ας πάρουμε παράδειγμα το Batman Begins. Μιλάμε για ένα reboot το οποίο από όποια πλευρά και να το δεις, δικαιολογεί την ύπαρξη του. Χρονικά μεσολαβούσαν οκτώ χρόνια από την τελευταία ταινία Batman (το Batman &

Made in Italy ★

Κάποιος είπε κάποτε ότι η “ζωή” είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν περιμένεις κάτι να συμβεί. Και είναι τόσο αλήθεια. Ο ίδιος άνθρωπος όμως μάλλον δεν θα είχε δει ταινίες σαν αυτή, που περιμένεις κάτι να συμβεί αλλά τελικά τίποτα δεν συμβαίνει, και οι ώρες της ζωής σου σπαταλιούνται άσκοπα. Πριν την κριτική, η συγκεκριμένη ταινία απαιτεί να έχουμε κάποιο υπόβαθρο. Στο έργο πρωταγωνιστούν οι Liam Neeson και Micheal Richardson, πατέρας και γιος αντίστοιχα στην πραγματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2009 η Natasha Richardson, γυναίκα του Liam Neeson και μητέρα του Micheal Richardson, έφυγε από τη ζωή καθώς ο τραυματισμός της στο κεφάλι κατά τη διάρκεια ενός συνηθισμένου μαθήματος σκι για αρχαρίους απέβη μοιραίος. Η πλοκή της ταινίας τώρα αφορά έναν πατέρα και γιο που επιστρέφουν στην Ιταλία για να πουλήσουν το σπίτι που κληρονόμησαν από την αείμνηστη σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της βίλας, θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους, βελτιώνοντας τη σχέση τους που

Contraband [1.5/5]

Το «Τελικό Χτύπημα» είναι η κλασσικού τύπου ταινία ληστείας, όπου καθώς προχωράει, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα και που φυσικά έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές. Δεν έχει σημασία, βέβαια, αν μια ταινία «θυμίζει» μια άλλη ή έχει την αίσθηση του γνώριμου. Με βάση ένα κάλο σενάριο όλα αυτά ξεχνιούνται. Αλλά, αλίμονο, εδώ δεν υπάρχει η σωστή βάση, με αποτέλεσμα η ταινία να κατατάσσεται στην κατηγορία «το είδαμε, το ξεχάσαμε». Πρόκειται για μια ταινία δομημένη με μια απλή αρχή, ένα απλό τέλος κι ένα περίπλοκο μεσαίο κομμάτι. Το θέμα, όμως, είναι ότι στις ταινίες με ληστείες, καθώς και στα περισσότερα θρίλερ, ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ίσως κάπου-κάπου να θέλουμε και να δούμε επιπλοκές προκειμένου να παρακολουθήσουμε την ομάδα των χαρακτήρων καθώς θα προσπαθεί να προσαρμοστεί και να τις ξεπεράσει. Το πρόβλημα είναι ότι στο παρόν φιλμ αυτές οι επιπλοκές δεν αισθάνονται τόσο πολύ ως φυσικές, αλλά περισσότερο σαν στοιχεία πλοκής από άλλες τέτοιες ται