Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2016

Steve Jobs [4/5]

Η μεταφορά της ζωής ενός ανθρώπου στον κινηματογράφο είναι πάντα μια δύσκολη κι ενίοτε σκοτεινή υπόθεση. Ως μια ακόμη ταινία για τον αινιγματικό ιδρυτής της Apple, το «Steve Jobs» κάνει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό και γι` αυτό ξεχωρίζει. Κάποιες φορές, αντί να πεις ολόκληρη την ιστορία, η επικέντρωση σε μία στιγμή μπορεί να εγκλωβίσει μέσα της όλα όσα αξίζει να ειπωθούν. Έχοντας αυτό στο μυαλό του, ο σεναριογράφος Aaron Sorkin δεν μας εξιστορεί την ιστορία της ζωής του Τζομπς, αλλά μας περιγράφει εκείνες τις στιγμές στις οποίες είναι πιο εκτεθειμένος και αλληλοεπιδρά με όλους, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει το τοπίο των σύγχρονων υπολογιστών. Μοιάζοντας λοιπόν περισσότερο σε ένα θεατρικό έργο παρά σε μια παραδοσιακή κινηματογραφική ταινία, το φιλμ είναι δομημένο σε τρία τμήματα, όπου το κάθε ένα έχει στο επίκεντρο του το λανσάρισμα συγκεκριμένων προϊόντων: του Macintosh (1984), του NeXTcube (1988) και του iMac (1998). Με βάση τα παραπάνω, θεωρητικά το έργο δεν θα έπρεπε να πετύχει. Όπως όλα

Νοτιάς [3.5/5]

Δεκατρία χρόνια μετά την «Πολίτικη Κουζίνα», της δεύτερης πιο εμπορικής ταινίας της τελευταίας δεκαπενταετίας, ο Τάσος Μπουλμέτης επιστρέφει με μια ιστορία ενηλικίωσης με φόντο μια Ελλάδα που αλλάζει στα ταραχώδη χρόνια των 1960, 1970 και των 1980. Το ταξίδι από την εφηβεία προς την ενηλικίωση παρουσιάζεται με μια αλά «Φόρεστ Γκαμπ» ιστορία, δίνοντας την ευκαιρία στον σκηνοθέτη να δημιουργήσει ένα γράμμα αγάπης για τον κινηματογράφο σε στυλ «Σινεμά ο Παράδεισος». Με πολύ χιούμορ και συγκίνηση, σκιαγραφεί την ιστορία της Ελλάδας μέσα από τα μάτια ενός ονειροπόλου νέου, ο οποίος, στα πρώτα του ερωτικά σκιρτήματα και τις αρχικές του ανησυχίες, μέσα από τις ιστορίες και τους μύθους, προσπαθεί να διαχειριστεί τον κοινωνικό του περίγυρο, την οικογένειά του και το περιβάλλον του. Σε επιφανειακό κομμάτι, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το έργο είναι μια κωμωδία με ευαίσθητο χιούμορ, πιστό στην αισθητική της «Κουζίνας». Ο Μπουλμέτης, όμως, δεν αγγίζει μόνο επιδερμικά το θέμα του, αλλά το πάει

The Big Short [4/5]

Ένα καυστικό κατηγορητήριο, μια πολιτική σάτιρα, και ένα σοβαρό δράμα με κωμικά στοιχεία, το «Μεγάλο Σορτάρισμα» είναι ίσως η πιο ξεχωριστή ταινία του 2015. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο, το έργο ακολουθεί μια ομάδα κυνικών, διορατικών και καιροσκοπικών μικροεπενδυτών, καθώς ανακαλύπτουν την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Ερευνώντας, εξηγώντας, αλλά και «απολαμβάνοντας» τον παραλογισμό που οδήγησε στην κατάρρευση των ενυπόθηκων δανείων, η ταινία αποτελεί τη συμπύκνωση ενός απίστευτα περίπλοκου χρηματοπιστωτικού οργανισμού, μέσα σε ένα ανθρώπινο δράμα που κοσκινίζει τους πάντες και τα πάντα, φτάνοντας στην καρδιά του θέματος. Γνωστότερος από κωμωδίες τύπου «Ο Παρουσιαστής: Ο Θρύλος του Ron Burgundy» και «Μπάτσοι από τον Πάγκο», ο σκηνοθέτης Adam McKay κάνει στροφή 180 μοιρών καταπιανόμενος με ένα τόσο σοβαρό θέμα. Κι όμως, μαζί με τον σεναριογράφο Charles Randolph καταφέρνουν και φτιάχνουν μια διασκεδαστική, τολμηρή κι αδυσώπητα βάναυση στην επιδίωξη της αλήθειας ται