Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2016

Cafe Society [2.5/5]

Τα τελευταία χρόνια μοιάζει να υπάρχει ένα δυαδικό σύστημα στο οποίο ανήκουν οι νέες ταινίες του Woody Allen: μείζονος και ελάσσονος σημασίας. Με αυτό το σκεπτικό, η νέα ταινία του 80χρονου δημιουργού βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτούς του δυο χαρακτηρισμούς. Δεν είναι από τις πολύ καλές δουλειές του, αλλά ούτε και μία που μπορείς να απορρίψεις ως κακή. Μέσα στις δεκάδες ταινίες ενός ανθρώπου ο οποίος έχει γράψει και σκηνοθετήσει τόσα πολλά, το «Cafe Society» είναι ό,τι είναι και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μια απλή, αστεία, ελαφριά και τόσο δα συγκινητική ταινία. Εμπλουτισμένη με στυλ, γκλάμουρ και δυο-τρεις γκάνγκστερ, η υπόθεση εξελίσσεται μέσα στον μαγικό κόσμο της κινηματογραφικής βιομηχανίας και έχει στον πυρήνα της ένα ερωτικό τρίγωνο. Τίποτα δεν είναι ιδιαίτερα σκοτεινό στην ιστορία του Bobby Dorfman, ο οποίος φτάνει στο Χόλιγουντ τη χρυσή δεκαετία του 1930 για να δουλέψει στο γραφείου του θείου του και μάνατζερ των αστέρων της εποχής. Εκεί συναντά τη γραμματέα του, Vonnie

Ghostbusters [2.5/5]

Αν υπήρχε ένας επίσημος κατάλογος βασικών ταινιών της δεκαετίας του 1980 των οποίων οι οπαδοί θα χαρακτήριζαν ως βλασφημία το να ξαναγυριστούν, θα μπορούσε να περιλαμβάνει τίτλους όπως «Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», το «Μπρέκφαστ Κλαμπ» και το «Επιστροφή στο Μέλλον». Επίσης το «Γκούνις: Το Κυνήγι της Μεγάλης Περιπέτειας», το «Η Πιο Κουφή Μέρα του Φέρι Μπούλερ» και το «Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση». Η λίστα είναι ατελείωτη κι εντελώς υποκειμενική, σίγουρα όμως κοντά στην κορυφή της θα ήταν το «Ghostbusters», η sci-fi κωμωδία του 1984 σε σκηνοθεσία Ιβάν Ράιτμαν όπου τέσσερις άνδρες κυνηγούν φαντάσματα γύρω από την πόλη της Νέας Υόρκης. Αν και γυρισμένο τη συγκεκριμένη δεκαετία, ακόμα και σήμερα παραμένει αστεία, έξυπνη και πρωτότυπη όπως όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί γυρίζουν εκ νέου το 2016; Εδώ είναι το θέμα: η νέα ταινία του Πολ Φάιγκ δεν είναι ακριβώς ριμέικ του παλιού όσο «επανασχεδιασμός» της ίδιας ιδέας, αυτή τη φορά με τέσσερις

Maggie's Plan [3/5]

Τοποθετημένο στην Νέα Υόρκη, το «Η Μάγκι Έχει Σχέδιο» είναι μία ακόμα προσθήκη στο είδος των ταινιών που γελάει με τις αξιώσεις και τις ανοησίες των διανοούμενων και μορφωμένων ενηλίκων, καθώς αυτοί ζουν μέσα στα λεγόμενα «προβλήματα υψηλής κοινωνίας». Με εξαιρετικές ερμηνείες από ένα all-star-cast με επικεφαλής τους Greta Gerwig, Ethan Hawke, Julianne Moore και Bill Hader, η σκηνοθέτης Rebecca Miller παραδίδει μια ταινία που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα αποδεικνύοντας ότι έχει μια κοφτερή αίσθηση του χιούμορ. Διαθέτοντας σωστό μέτρο μεταξύ ηθικής και χιουμοριστικής πολυπλοκότητας, αλλά και μια φεμινιστική αύρα που διαπερνά το φιλμ, η Miller αντισταθμίζει οποιαδήποτε ελαφράδα ή επιτήδευση με μια ετοιμόλογη και σπιρτόζα πλοκή, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότροπη, κουλτουριάρικη (με την καλή έννοια) και ρομαντική ταινία που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα από εκείνα τα έργα που δεν απαιτούν πολλή σκέψη και που μπορείς να απολαύσεις ευχάριστα όχι μόνο μία, αλλά πολλές φορές.