Inhebek Hedi [4/5]

Η Βίβλος αναφέρει στη Γένεση πως η δημιουργία του Αδάμ έγινε κατ` εικόνα και καθ` ομοίωσιν του Θεού και της Εύας, από ένα πλευρό του όταν εκείνος βρισκόταν εν υπνώσει. Αυτοί οι δύο χαρακτήρες αποτελούν αλληγορικά την αρχή της ανθρώπινης φυλής και ως σύμβολα της λαϊκής κουλτούρας υποστηρίζουν τα θεμέλια της ύπαρξης και της πορείας μας στον κόσμο. Αυτή η δυαδικότητα ανάμεσα στο σηματοδοτημένο μονοπάτι καθορισμένο από την εξουσία και η ενσάρκωση της παράβασης της, είναι άψογα εφαρμοσμένα στο δίλλημα που βασανίζει τον κεντρικό ήρωα Χέντι.

Ο απόλυτος πρωταγωνιστής δίνει τον τίτλο στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Μοχάμεντ Μπεν Ατία, προβάλλοντας στον θεατή έναν άνθρωπο κάτω από την πίεση ενός περιβάλλοντος που έχει διαμορφώσει όλες τις ζωτικής σημασίας συμπεριφορές και σκέψης του. Το μέρος είναι η Τυνησία μετά από χρόνια παρακμής και τον απόηχο του κύματος διαδηλώσεων και διαμαρτυριών της Αραβικής Άνοιξης, εξολοκλήρου παρουσιασμένη όμως μέσα από τα μάτια του ολοζώντανου και πολυδιάστατου χαρακτήρα που ερμηνεύει στην εντέλεια ο Μαζίντ Μαστουρά.

Ως μια αληθινή ωδή στη χειραφέτηση και ένας ξεκάθαρος παραλληλισμός για το μέλλον της Τυνησίας, στο πρόσωπο του Χέντι σκιαγραφείται η παραίτηση και η απογοήτευση σε ίσα μέρη κατά τη διάρκεια των προκριματικών της σύμβασης γάμου του με την Κελιγιά, μιας σχεδόν άγνωστης. Ελκυόμενος από σουρεαλιστικά τοπία και καταστάσεις όταν τα δεσμά του χαλαρώνουν, ο Χέντι ψάχνει ένα σημείο εξόδου προκειμένου να εξαφανιστεί εντελώς. Με την υποχρέωση να λάβει ένα αντίγραφο της Εύας για σύζυγό του, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι θα βρει τη διέξοδο που αναζητά ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την επείγουσα ανάγκη να διεκδικήσει την ελεύθερη βούλησή του.

O τρόπος διαφυγής του όμως δεν δίνεται σε αυτόν ως ένα σωσίβιο, αλλά ως αβέβαιος και ριζικά αντίθετος με τους κανόνες που γνωρίζει. Μέσα από αυτόν, ο Χέντι θα ανακαλύψει την ομορφιά της καθημερινής ζωής και θα αρχίσει να μεταλλάσσεται σταδιακά αποκτώντας έκφραση, θυμό ή χαρά, ενώ θα έρθει κι αντιμέτωπος με τη σκληρότητα και τις συνέπειες της ελεύθερης βούλησης. Με τη φωτογραφία και τη μουσική να συνοδεύουν σε τέλεια αρμονία αυτή τη λεπτή προσέγγιση, η κάμερα του Μπεν Ατία δεν επιδιώκει τίποτα περισσότερο από την αισθητική παρουσίαση ενός παραθύρου σε έναν άλλο κόσμο.

Χωρίς τη χρήση ενός «από μηχανής θεού», η ίδια η ταινία προσφέρεται να εξυπηρετήσει τη μίμηση της πραγματικότητας, κάνοντας μας να διαπιστώσουμε ότι μερικές φορές η ζωή είναι πιο περίπλοκη από ό,τι φαίνεται και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το δράμα μέσα στο οποίο ο καθένας μας καθρεφτίζεται.